Sala Wejściowa

Jęknęła cicho.
- Nauka? - powtórzyła żałośnie. Na samą myśl o wypracowaniach i ocenach wszystko się w niej skręcało. - Jeszcze nie byłam na żadnej lekcji. - dodała po chwili. - Więc wszyscy szukamy tego samego. Eliksiry, ewentualnie Zaklęcia. - zaśmiała się.

Prefekt Slytherinu

- Ależ! Nauka może być ciekawa... Na przykład, kiedy szukamy czegoś co zawładnie pewną osobą... Prawda? - uśmiechnął się do niej znacząco. - Albo, oczywiście, jesli szukamy czegoś zupełnie innego. Ale nie zawsze wiążącego się z wypracowaniami.

Uśmiechnęła się przebiegle.
- Czyżbyś planował kiedykolwiek zawładnięcie czyjąś osobą? - zapytała niewinnie, uważnie go obserwując, by nie umknęła jej żadna jego reakcja.

Prefekt Slytherinu

Kąciki jego ust uniosły się lekko w skrywanym uśmiechu.
- Ja? Moja droga, moją jedyną magią jest moja własna osoba - posłał jej spojrzenie spod rzęs, jedno to z tych podejrzanie niewinnych. - Oczywiście, kiedy już kogoś czaruje...

Jego spojrzenie było iście czarujące, ale dziewczyna wiedziała doskonale, że prędzej czy później okaże się także zwodnicze.
- Jakże bym śmiała w to wątpić. - zarzekła się od razu. Były to słowa, które wypowiadała po raz kolejny tego dnia. Wspięli się po schodach, wysoko, aż na odpowiednie piętro. - To tu? - zapytała, stając przed jakimiś drzwiami.

Prefekt Slytherinu

Skinął głową, popychając lekko dłonią drzwi.
- Acha, tu. Naprawdę po raz pierwszy jesteś w naszej cudnej bibliotece? - otworzył jej drzwi, przepuszczając pierwszą.

Tak, szkolna biblioteka była wręcz rajem. Wśród ksiąg można było znaleźć wszystko, o czym tylko się zapragnęło czytać.
Musi teraz przemycić odpowiednie księgi tak, aby nie wyglądało to podejrzanie.

Wszedł w końcu do sali wejściowej i rozpiął płaszcz.
- Kiedyś Cię dorwę na śniegu - powiedział rozbawiony do Cass, zaczął zdejmować szalik i rękawiczki, powoli zaczynało mu się robić przyjemnie ciepło.

Uczeń Hufflepuffu

- Sądzisz, że będziesz miał taką okazję? - spytała prowokacyjne, unosząc sugestywnie brew. Zdjęła szalik z szyi i włożyła go do rękawa płaszcza. Uśmiechnęła się, spoglądając na niego oraz próbując przewidzieć jego reakcje. Zaczęła pocierać dłonie o siebie, aby nieco je rozgrzać.

Spojrzał na Cass opierając się plecami o chłodną ścianę.
- Okazja sama się znajdzie - stwierdził zdejmując czapkę, spojrzał jak dziewczyna pociera ręce o siebie chcąc się rozgrzać. - Chyba gorące herbata dobrze Ci zrobi.

Uczeń Hufflepuffu

- Wolę ogień przy kominku. - stwierdziła wzruszając ramionami. - Czy ja wiem, czy sama się znajdzie - uśmiechnęła się i odwróciła w stronę piwnic. - Sam mówiłeś, że nigdy nie wiadomo, kiedy spotka nas przygoda. Trzymaj się, Alex. I lepiej zrób sobie jakiś eliksir wzmacjaniący. Złapiesz katar. - pomachała mu i udała się do dormitorium, marząc o rozpalonym już kominku.

Zaśmiał się na wspomnienie o eliksirze wzmacniającym.
- Myślę, że jednak nie będzie mi potrzebny - stwierdził odprowadzając ją wzrokiem - Tak do kiedyś - powiedział zanim zniknęła mu z oczu i sam ruszył w kierunku pokoju wspólnego.

Prefekt Naczelny

Effie wybrała się na spacer po zamku, ostatnio siedziała nad książkami tak, że mało pojawiała się poza lochami. Stwierdziła, że pora się trochę oderwać. Idąc korytarzami zawędrowała wprost do sali wejściowej. Podeszła do wysokiego okna, a przez nie dostrzegła, że na zewnątrz wszystko w koło dokładnie przykryte jest białym puchem. Oparła się o ścianę i spoglądała na sypiący śnieg, w rękach z nudów obracając swoją różdżkę.

Dziewczyny znalazły się w Sali Wejściowej. Natalie wybałuszyła oczy ze zdumienia.
- Miałaś rację. Tu jest niesamowicie. - przyznała. Powoli przenosiła wzrok z miejsca na miejsce. Zrozumiała, dlaczego Hanna darzy tę szkołę tak ciepłymi uczuciami.
Oprócz zachwytu wizualnego, poczuła także rozchodzące się po ciele ciepło.

Uczeń Slytherinu

- A to dopiero początek. - Powiedziała uśmiechając się. Kiedy zobaczyła jak dziewczyna zareagowała na szkołę przypomniała sobie swój pierwszy dzień tutaj. Była przerażona, ale i jednocześnie zachwycona tym miejscem. Z ulgą puściła ciężką walizkę.
- Możesz ją tu zostawić. Potem woźny, albo ktoś inny przeniesie ją do pokoju wspólnego puchonów.

- W takim razie nie mogę się doczekać, kiedy zobaczę resztę zamku. - powiedziała zerkając w stronę walizki.
- Dzięki. - uśmiechnęła się do Hanny.