Polana

Uczeń Hufflepuffu

- Masz rację. - powiedziała także wstając.
- Więc co powiemy najpierw? - spytała i spojrzała na Blair.
- Robi się coraz ciekawiej. - uśmiechnęła się i ruszyła w kierunku szkoły.

- Pomyślimy przed gabinetem. - odpowiedziała. - Tak. Czuję się jak w jakimś filmie detektywistycznym. - uśmiechnęła się po czym ruszyła do szkoły za Nastrią, oglądając się za siebie co jakiś czas.

Uczeń Hufflepuffu

Założyła kaptur na głowę.
- Ja także. - uśmiechnęła się i poczekała na nią. - A w tym stroju to jeszcze bardziej. - obkręciła się wokół własnej osi. - Za dużo filmów się widziało. - zaśmiała się.

- Jeszcze lupy w dłoniach i detektywi jak żywi. - zaśmiała się również narzucając kaptur na głowę. Trzymała przed sobą różdżkę, by w miarę oświetlić nierówną, śliską drogę.

Uczeń Hufflepuffu

Wyciągnęła różdżkę i oświetliła drogę, by była bardziej widoczna.
- Brak jeszcze takiej złowieszczej muzyki. - pokiwała głową aż kaptur jej spadł. Założyła go spowrotem. - Nawet nie wiem kiedy się tak ciemno zrobiło.

Rozejrzała się. Wszędzie dookoła panował mrok.
- Ja też nie. - przyznała. - Myślę, że na początku spytamy któregoś z nauczycieli, co wie o tym pomieszczeniu. To takie typowe pytanie zadawane przez uczniów, więc nie powinno wzbudzić podejrzeń. - zasugerowała.

Uczeń Hufflepuffu

- Raczej nie powinno wzbudzić. Zależy od tego czy ktoś wie, że ono istnieje. Jeśli wie to może pytać po co chcemy wiedzieć. - powiedziała.
Doszła do zamku.
- Kierunek czwarte piętro.

- Tego to już się dowiemy dopiero w nauczycielskim gabinecie. - powiedziała, gdy doszły już do zamku.
Skinęła głową i przekroczyła próg szkoły.

Uczeń Hufflepuffu

- Racja. - powiedziała. - Zapowiada się ciekawie.
Weszła za nią. Naciągnęła mocniej kaptur na głowę. Poprawiła rękawiczki i pobiegła po schodach na górę.

Uczeń Hufflepuffu

Cass ubrana bardzo ciepło, wkroczyła na Hogwarcką polanę. Ciągle poprawiała irytującą czapkę. Uważała, że powinna zostać zakazana, najchętniej w ogóle by jej nie nosiła, lecz zimno, które otulało jej uszy, nie dało wyboru. Poprawiła szalik i zdjęła rękawiczki z dłoni. Usiadła na przeciwko pobliskiego drzewa, na którym pięknie ułożył się świeży śnieg. Wyjęła pastele i kartkę. Przekręciła głowę, zastanawiając się jak je namalować.
- Drzewko na tle wschodzącego słońca. Idealnie - rzekła sama do siebie i wzięła się za rysowanie.

Postanowiła, że zrobi sobie przechadzkę dla zdrowia. A może i zorientuje się w tutejszej faunie i florze... Wybrała polanę. Kiedy dotarła do niej, z zaróżowionymi policzkami od mrozu zauważyła Cassie.
- O, witaj Cass. - powitała ją z uśmiechem. - Nie przeszkadzam?

Uczeń Hufflepuffu

Cass mrużyła nieco oczy od zimna, czując jak policzki coraz bardziej stają się różowe. Zmarszczyła nieco nosek, próbując utworzyć realistyczny obraz na kartce. Jak zwykle kiedy malowała, miała lekko wystawiony język. Włosy były przyozdobione płatkami śniegu. Gdy dopracowała jedną z pierwszych gałęzi, usłyszała głos za sobą. Odwróciła się, niechcący zrzucając jedną z suchych pasteli na ziemię.
- Cholera. - warknęła, podnosząc kredkę - I mój rysunek szlag trafił. - rzekła sama do siebie, a potem spojrzała na osobę, która przywitała się z nią. - O, pani profesor - zaczerwieniła się lekko. Jak mogła sobie pozwolić na taką zniewagę języka przy nauczycielu? - Ależ oczywiście, że Pani nie przeszkadza.

Trochę speszona udała, że nic nie usłyszała.
- Ja radziłabym kredkami akwarelowymi. Kiedy pada śnieg, trudno malować suchymi, a olejne pastele nie oddają zimowego klimatu. - doradziła z uśmiechem, ukazując perłowe zęby.

Uczeń Hufflepuffu

Uśmiechnęła się blado. Zauważyła idealnie biały uśmiech, zastanawiając się, jak mogła go wczoraj przeoczyć?
- Możliwe, jednak tylko suche pastele przemawiają do mojego serca. - rzekła dość poetycko, szerzej się uśmiechając. - wciąż miała w głowie rozmowę z nauczycielką na temat smoków. Ujrzała, że twarz profesorki nie była już tak zmęczona. - Widać, że się Pani wyspała. Wczoraj była już Pani wykończona. Ciężkie początki nauczyciela? - spytała, chowając kartki w teczkę, resztę pasteli do pudełka, a całość do torby.

Wzruszyła ramionami.
- Trudno stwierdzić, mając jedną uczennicę. - powiedziała z przekąsem. - Ale gdyby wszyscy byli tacy jak ty, mogłabym uczyć całą szkołę naraz, i nawet bym się nie zmęczyła. - powiedziała z szelmowskim uśmiechem, obserwując ruchy dziewczyny.