Gabinet Seby

Uczeń Hufflepuffu

Megan spojrzała na Sebastiana i szeroko się uśmiechnęła.
- Hmn...ja sprobuje namalować wielki kwiat, jak nie serduszka- zażartowała Meg.- Albo wybiore jakiś łagodny odcień razem z Moniq i pomalujemy go tak, że nikt nie pomyśli, że to schowek na miotły.
Puchonka wyciągnęła różdżkę w stronę w wszystkich rzeczy.
- Moniq poczekaj!
Odebrała puszkę farby od gryfonki i położyła wszystko koło siebie. Hmn po czym sobie coś przypomniała.
- Moniq, prosze cię, żebyś wypowiedziała te słowa Wingardium Leviosa. Ja musze jeszcze coś załatwić, a póżniej przybiegne do ciebie.
Megan spojrzała znacząco na Sebastiana, po czym otwarła koleżance drzwi, żeby mogła wyjść wraz ze wszystkimi rrzeczami w powietrzu.

Dorosły Czarodziej

- O co chodzi, Megan? - spytał i po raz pierwszy odkąd przyjechał do Hogwartu, usiadł przy swoim biurku. Charlie, który właśnie zszedł z góry wskoczył na górę i usadowił się tuż obok ramienia Sebastiana.
Spojrzał na Puchonkę, czekając jakie, jak się domyślał, pytanie chce mu zadać.

Uczeń Hufflepuffu

Megan oparła się plecami o drzwi i spojrzała na Sebastiana. Gdy chciała już się do niego odezwać zauważyła koguta, który zszedł ze schodów. '' Oni śpią razem?''- pomyślała Meg po czym potrząsnęła lekko głową i wzięła głęboki oddech.
- Hmn...jak już sam zauważyłeś - Megan ucichła bo zdała sobię sprawę, że mówi do woźnego przez TY.- Tzn pan zauważył, że widzę pana koguta. Ale to nie wszystko co chciała powiedzieć. On we mnie się tak dziwnie wpatruje- przy tych słowach spojrzała na kogucika, prosto w jego oczy. - Jakby doszukiwał się czegoś...i nie wiem czemu.

Dorosły Czarodziej

- Widzisz Charliego? - to prawda, zauważył już jak Megan patrzy na koguta... ale i tak była zaskoczony. Ludzie w tej szkole byli naprawdę niezwykli, była już drugą osobą która go zobaczyła! Tak, Sebastian się cieszył. Do tej pory, gdy rozmawiał z Charlie'im, wszyscy uznawali go za wariata. - Nie wiem dlaczego tak się patrzy. Może dostrzega w tobie coś specjalnego? - poczochrał koguta po grzebieniu a ten wtulił się w jego ramię.

Uczeń Hufflepuffu

Megan uśmiechnęła się do Sebastiana a także do Charliego.
- Tak widzę go. Ale nie sądzę, żeby było coś we mnie specialnego. Jestem przeciętną dziewczyną, i nic we mnie nie ma interesującego, co by mogło być powodem, że widzę.. Charliego - Megan znów się uśmiechnęła się do koguta. Megan spuściła głowę, zastanawiając się nad różnymi rzeczami.
- Hmn...no cóż, i tak chciałabym się czegoś więcej dowiedzieć, ale na mnie niestety już czas. Mam karę do odrobienia - przy tych słowach uśmiechnęła się do siebie, czuła się jakby była małym dzieckiem. - Dziękuję, że poświęcił mi pan trochę czasu i chciał mnie pan wysłuchać.

Dorosły Czarodziej

- Widocznie Charlie myśli co innego - Tak naprawdę nie wiedział kto i dlaczego go widzi. On miał tą "zdolność" od zawsze i to mu w zupełności wystarczyło. Po co więcej wyjaśnień?
- Nie ma sprawy, Megan. Jak chcesz, zawsze możesz przyjść, po prostu porozmawiać - zapewnił ją. - A teraz, rzeczywiście, idź już. Twoja przyjaciółka nie powinna czekać zbyt długo.