Pub pod trzema miotłami

Uczeń Hufflepuffu

Uniosła swoją dłoń, przyglądając się jej rozpiętości. Pokręciła głową z niedowierzaniem. Wężyk, pomyślała, a teraz wielkie bydle.
- Zamieniłbyś Locarna na coś innego lub dokupił mu towarzysza? - dopiero potem uświadomiła sobie kretyznim tego pytania.

Uczeń Slytherinu

Spojrzałem na okno, zastanawiając się nad pytaniem. Na zewnątrz mrok gęstniał z każdą chwilą.
- Zamienić bym nie zamienił. - odpowiedziałem niemal od razu. Tego byłem pewny. - Może towarzysz dla Loncarna to dobry pomysł, tylko nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jak wyglądałby mój pokój.

Uczeń Hufflepuffu

Parsknęła śmiechem, wyobrażając sobie sytuacje życia codziennego z dwoma wężami. Jak na przykład spanie z nim. Spojrzała na Willa.
- A dlaczego akurat wąż? - dopiero po zadaniu pytania, zdała sobie sprawę z jego idiotyzmu.

Uczeń Slytherinu

Wzruszyłem ramionami.
- Członkowie mojej rodziny od zawsze byli typowymi Ślizgonami, a z tym właśnie domem utożsamiany jest wąż... Byłem małym chłopcem, zachciało mi się inteligentnego zwierzaka, więc nudziłem rodzicom, żeby mi skombinowali jakiegoś węża, bo w moich oczach było to jedyne stworzenie mogące spełnić moje wymagania. Tak już zostało. I teraz wiem, że dobrze wybrałem.

Uczeń Hufflepuffu

Przytaknęła głową ze zrozumieniem. Nagle wpadła na kolejne pytanie, lecz najpierw upiła nieco piwa.
- Will, a jaki gatunek "towarzysza życia" byś mi polecił? - odstawiła ostrożenie butelka na drewniany stolik

Uczeń Slytherinu

Spojrzałem na Cassie, zastanawiając się, jakie stworzenie by do niej pasowało.
- Wiesz, jeszcze nie znam dokładnie Twojego charakteru, upodobań i zachowania, więc ciężko mi stwierdzić, ale wydaje mi się, że w chwili obecnej najlepiej do Ciebie pasowałby kot. Brytyjski krótkowłosy, liliowy o błękitnych oczach, tak myślę.

Uczeń Hufflepuffu

Zaczęła myśleć jakby się jej żyło z kotem.
- Hm... Całkiem dobry pomysł. Chyba przekupi mnie to mruczenie. - zaśmiała się, wyobrażając sobie poranne wstawanie z łóżka przy tym dźwięku.

Uczeń Slytherinu

Słysząc komentarz dziewczyny, wybuchnąłem salwą niepohamowanego śmiechu.
- Wybacz, ale przypomniały mi się dość niekonwencjonalne metody budzenia. - wyjaśniłem, dalej się śmiejąc. - Locarno, gdy już mu się nudzi nic nierobienie w nocy, czasem postanawia mnie obudzić i... Wyobraź sobie, śpisz spokojnie, nic nie podejrzewasz, a tu nagle jakby spada na Twoją klatkę piersiową ciężar kilkudziesięciu kilo, przygniata do łóżka i jedyne co słyszysz, to miarowy syk, ale nie taki zwyczajny, tylko stopniowo narastający, wymowny, jakby przesycony złością... Nie ma mowy, żebyś się nie obudziła. - dokończyłem, po czym zapaliłem papierosa, nie mogąc się dłużej powstrzymać. - Reflektujeszs? - zapytałem, podsuwając paczkę.

Uczeń Hufflepuffu

Cass parsknęła śmiechem.
- Musi być to na pewno urocze z jego strony! I zaskakujące... Na pewno takie zwierzę musi być ciężkie. A chętnie - odpowiedziała, częstując się papierosem - Dzięki.

Uczeń Slytherinu

Zaciągnąłem się głęboko papierosem, uśmiechając się. To był zwyczajny uśmiech, jaki towarzyszył mi niemal codziennie, jednak nie sposób nie znaleźć w nim kpiącego wydźwięku.
- Bardzo subtelne zachowanie, czyż nie? To musiał być przejaw sympatii z jego strony. - zadrwiłem. - A waży sporo, chociaż nie wiem dokładnie ile, bo jakoś nigdy nie udało mi się go zaciągnąć na wagę.

Uczeń Hufflepuffu

Umieściła papierosa w ustach i zaciągnęła się. Wolno wypuściła dym.
- Tak, Locarno musi Cię bardzo kochać o każdej porze dnia i nocy. A apropo wagi, to nie wiem jak chciałbyś zaciągnąc takie bydle na wagę. - uśmiechnęła się nieco złośliwie.

Uczeń Slytherinu

- Można przelewitować, tylko on jakoś za tym nie przepada. Jak raz spróbowałem, okazywał mi swoją miłość jeszcze bardziej. - zaśmiałem się, przypominając sobie, jak Locarno mnie oplótł i zaczął lekko przyduszać swoimi splotami.

Uczeń Hufflepuffu

- Ciekawe stworzenie, naprawdę - zaśmiała się. Jednak zaczęła się zastanawiać, czy na pewno chcę węża. Tyle z nim problemów... Może propozycja Willa była lepsza? Kot w sumie też wdzięczne zwierzę. Zaciągnęła się mocno, patrząc przez chwile na stolik w rogu.

Uczeń Slytherinu

Zaciągnąłem się i wydmuchnąłem duży obłok dymu, zastanawiając się, o czym myśli moja rozmówczyni.
- Przy wyborze zwierzaka nie kieruj się chwilowym "widzimisię", postaraj się spojrzeć na wszystkie aspekty życia. Czy możesz z nim podróżować. Czy ewentualna opieka nie sprawia problemu innym. Czy zwierze samo w sobie jest kłopotliwe. Czy sobie z nim poradzisz.

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na niego niepewnie.
- Skąd... Ty... - wypuściła wolno dym - W każdym bądź razie dzięki za radę. Will, a może być pojechał ze mną wybrać? - spytała nie panując nad językiem. Strzepnęła popiół do popielniczki i spojrzała na towarzysza. Dokładnie nie wiedziała, skąd przyszedł jej ten pomysł do głowy. Uważała, że Will zna się na rzeczy i jej pomoże.