Magiczna Menażeria

Uczeń Gryffindoru

- Wiecie co, dziewczyny? - powiedziała Hayley. - Muszę was zostawić. Zobaczymy się potem, ok?
Gryfonka pomachała im na pożegnanie i wyszła z budynku.

Prefekt Hufflepuffu

Nim się obejrzała gryfonki już nie było. Została tu z Aillą. Zdecydowała już, że wybierze czarną sowę. Była śliczna i już się przywiązała do Rose.
- Jeszcze przydałby mi się kot, ale to następnym razem. Szczerze mówiąc, to mam kota i sowę, ale kot nie chciał ze mną jechać i został z moją siostrą, a sowę zostawiłam rodzicom, aby mogli do mnie lub do moich braci pisać.
Zapłaciła za sowę i klatkę.
- Dziękuję - mruknęła.

Uczeń Slytherinu

Juliette pewnie przekroczyła próg sklepu. Brzdęk dzwoneczka poinformował o przybyciu nowego klienta. Od razu skierowała się w stronę klatek z kotami. Zaczęła się im uważnie przyglądać, lekko przygryzając dolną wargę.

Uczeń Slytherinu

Wszedł za dziewczyną do Magicznej Menażerii, od progu zaczął rozglądać się z zaciekawieniem. Może znajdzie coś dla siebie?
- Koty – mruknął podchodząc do klatek z nimi, żaden nie przykuł jakoś szczególnie jego uwagi. Wszystkie były dla niego takie same, małe puszyste kulki i łapami.

Uczeń Slytherinu

Spojrzała na Javiera, który nie wyglądał na zainteresowanego żadnym okazem. Westchnęła. To będzie długi dzień. Ruszyła dalej. Chcąc czy nie chcąc zatrzymała się przy jednej z klatek.
Patrzył na nią dostojny kot, z sierścią czarną jak heban i zielonymi, błyszczącymi oczami. Przypominał jej trochę ją samą. Podeszła bliżej klatki, uważnie przyglądając się zwierzęciu.

Uczeń Slytherinu

Włożył palec do jednej z klatek, chcąc tym samym zwrócić na siebie uwagę jednego z kotów. Małe rude zwierzątko nie wykazało jednak zainteresowania.
- Ruda kulko! – syknął, chociaż zdawał sobie sprawę z tego, że i tak niewiele tym osiągnie. Wzruszył ramionami i podszedł do Juliette.
- Masz brata w postaci kota? – spytał, patrząc na zielone oczy zwierzaka, które od razu skojarzyły mu się z jej.

Uczeń Slytherinu

Juliette z rozbawieniem obserwowała zmagania Javiera z rudym kotem. Po chwili Javier już stał obok niej.
- Chyba tak. - uśmiechnęła się lekko. Kot wsunął łapkę między szparki klatki i zaczepił pazurem o płaszcz dziewczyny.
- Zadziora.. - mruknęła i zrzuciła z siebie jego łapę.

Uczeń Slytherinu

Patrzył na kota jeszcze przez chwilę, wydał mu się on taki… zwyczajny. Kolejna kulka, tym razem czarna. Zdecydowanie więcej uroku miały te zwierzęta jak był mały.
- A może jednak kruka czy sowę? – podszedł do klatek z ptakami.- Albo papugę?
Wzruszył ramionami patrząc na ptaka, poza jego barwnymi piórami nic nie było w nim pociągającego.

Uczeń Slytherinu

Przeniosła wzrok na klatki z ptakami. Istny harmider i hałas. Takie zwierzęta zdecydowanie nie pociągały Juliette.
- Nie, stanowczo nie. - otworzyła klatkę z zielonookim kotem. Był dość niewielki, więc z pewnością nie należał do dojrzałych osobników.
- On jest mój. - powiedziała z pewnością w głosie. Nigdy nie marzyła o kupnie kota, ale ten wydawał jej się być specjalnie dla niej.

Uczeń Slytherinu

- W takim razie zapłać za niego i możemy wracać – nie rozumiał po co jej było czyjaś pomoc. Sama doskonale wiedziała czego chciała i do tego tak szybko znalazła to czego szukała.
Odwrócił się tyłem do klatek z papugami gdzie stały terraria z wężami, spodobał mu się jeden. Tego intensywnie zielonego koloru nie dało się przeoczyć, przeszedł obok klatek ze szczurami i stanął przy drzwiach czekając aż dziewczyna spokojnie załatwi wszystkie sprawy przy kasie.

Uczeń Slytherinu

Sama dziwiła się, że zdecydowała tak szybko. Skierowała się w stronę kasy. Po chwili była już właścicielką czarnego kota oraz pokarmu dla niego. Podeszła do Javiera.
- Trudno mi uwierzyć, że poszło tak szybko. - przyznała, wychodząc na zewnątrz.

Uczeń Slytherinu

- To uwierz – zaśmiał się wychodząc za nią.
Skoro już był w Londynie załatwi kilka niecierpiących zwłoki spraw, przynajmniej nie okaże się, że jechał tutaj zupełnie na marne.
- Ale chyba najgorsze dopiero przed Tobą, nadanie mu imienia – rozejrzał się dookoła. Chwilę mu zajęło zanim zorientował się w którym dokładnie jest miejscu.
- Ja mam jeszcze kilka spraw do załatwienia, a nie wygodnie Ci będzie z tą klatką, spotkamy się w zamku – oznajmił i ruszył szybko w stronę Dziurawego Kotła, skąd przeszedł na mugolskie ulice Londynu.

Uczeń Slytherinu

Zaśmiała się krótko.
- Dobrze, powoli zaczynam wierzyć.. - również się rozejrzała. - Dzięki, że ze mną pojechałeś. Jasne, do zobaczenia. Będę w pustej klasie. Muszę na spokojnie wymyślić to nieszczęsne imię. - westchnęła z rezygnacją.
Machnęła ręką i wsiadła do Błędnego Rycerza. Pojechała do Hogwartu.

Uczeń Ravenclawu

Vivien rzuciła niedopałek papierosa przed sklepem. Weszła do środka, ciągnąc za sobą Emmę, która trzymała za rękę. Mruknęła "dzień dobry" kobiecie stojącej przy kasie. Rozejrzała się dookoła. Wzdrygnęła się widząc terrarium ogromnego skaczącego pająka tuż obok niej. Ścisnęła mocniej rękę dziewczyna.
- Szukamy kota- powiedziała cicho do siebie. Przez chwilę patrzyła na czarnego nietoperza śpiącego w swojej klatce.
- Na pewno kota?- zapytała gryfonkę, puszczając jej dłoń i biorąc na ręce pierwszego lepszego kociaka.

Prefekt Gryffindoru

- No... raczej tak. Konkretniej samiczki. Może będą małe. - uśmiechnęła się złośliwie. - Albo kupimy tego słodkiego pajączka. - mówiąc to podeszła do terrarium ogromnego pająka. Istotnie był przerażający. Zaczęła chodzić po sklepie. Tych zwierząt było za dużo. W końcu wzięła pierwszego lepszego kota na ręce. - A ten? - zaproponowała. Kot był mały, miał czarno-białe futerko i niebieskie oczy.