Sklep Ollivandera

Prefekt Naczelny

Przekraczając próg sklepu, od wielu pokoleń należącego do rodziny Ollivanderów, oczom ukazuje się duży pokój z regałami wypchanymi po same brzegi wszelakimi różdżkami, jest w nim dość chłodno i panuje cisza. Każdy nowy uczeń Hogwartu, przed wyjazdem do szkoły przychodzi tu po wyjątkową i niepowtarzalną różdżkę dla siebie.

Dowolna różdżka - 20g 10s 20k

Uczeń Hufflepuffu

Gdy głowa przestała nieco boleć, postanowiła odwiedzić Olivandera.
- Witaj Olivanderze! Jak interes? - zaczęła od tego rozmowę i po jakiś 20 minutach znała relacje ze sklepu.
Po tej rozmowie, pozdrowiła go i ruszyła dalej.

Uczeń Hufflepuffu

Próg sklepu przekroczyła młoda czarownica. Była lekko zirytowana. W sumie, kto by nie był, gdyby zniszczyła się jego różdżka. Tego lata Isabelle była bardzo nieuważna i takia była tego cena. Dziewczyna nadal trzymała złamany kawałek drewna w szkatułce. Najzwyczajniej w świecie nie umiała się pozbyć przedmiotu tak ważnego dla niej emocjonalnie. Włoszka podeszła do starszego mężczyzny, który po krótkim spojrzeniu na nią od razu podał jej dwie różdżki.
- Dzień dobry.-Rzekło dziewczę.
-Witaj. Proszę, wypróbuj te dwie. Pierwsza jest z drzewa różanego z włóknem ze smoczego serca, 10 i trzy czwarte cala. Druga to wiśnia , a jej rdzeń to włos jednorożca, sztywna, 11 cali. – powiedział staruszek uważnie obserwując dziewczynę. Panienka De Luca wzięła ostrożnie do ręki pierwszą różdżkę i machnęła nią ostrożnie.
-Avis. –Mruknęła Isabel, a z końca różdżki wystrzeliło zaledwie kilka piórek. Owy kawałek drewna źle leżał jej w ręce. Odłożyła więc przedmiot i sięgnęła po drugą różdżkę. Z nią powtórzyła wszystko to samo. Tym razem z innym skutkiem. Wyczarowała bowiem kilka ptaków. Po za tym patyczek idealnie leżał jej w dłoni.
-Biorę tą. Bardzo dziękuję, jest świetna.– Powiedziała z uśmiechem i położyła przed sprzedawcą należne 20g 10s 20k. Po chwili pożegnała się z mężczyzną i wyszła.

Uczeń Slytherinu

Dziewczyny otworzyły drzwi, a dzwonek do nich przywieszony obwieścił, że ktoś odwiedził sklep starego Ollivandera. Pobrzmiewanie dzwonka dało się słyszeć jeszcze przez jakiś czas i był on jedynym co zakłócało całkowitą ciszę. Za główną ladą siedział siwy jegomość, zastawiony pudełkami, w których na pewno znajdowały się różnego rodzaju różdżki.
- Dzień dobry - panna Davis przywitała się pierwsza. Amore zrobiła to tuż za nią, po drodze stwierdziła, że chyba też skusi się na wyczyszczenie różdżki - my w sprawie polerowania - dodała.
- Amore i Davis... - głos mężczyzny rozległ się w pomieszczeniu - jakby to było wczoraj, tak, tak... - podniósł się i podszedł do dziewczyn - dajcie mi swoje różdżki, zaraz się nimi zajmę - na jego twarzy pojawił się uśmiech.