Boisko Quidditcha

Uczeń Ravenclawu

- Bell, przecież właśnie szukam tego znicza! - powiedziałam ze śmiechem. Po chwili zerknęłam w dół i ujrzałam małą, złotą piłeczkę , która na moje szczęście, wpadła prosto w śnieg. Zmokły jej skrzydełka, więc ciężej jej było się poruszać. Uśmiechnęłam się do siebie i poleciałam prosto na nią, żeby ją złapać. Po chwili trzymałam swoją zdobycz w ręku. Podleciałam do Bell, oddałam jej wcześniej złapany przedmiot i uśmiechnęłam się.
- To co, teraz gramy?

Prefekt Naczelny

Zaklaskała, widząc jak szybko Alison złapała znicza.
- Brawo, będziesz idealną szukającą! - pochwaliła Krukonkę, po czym sama wskoczyła na miotłę. - Jasne. A Znicza włóż sobie do kieszeni, albo coś, ja nie jestem targarzem, żeby go przy sobie nosić. Masz - wepchnęła jej piłeczkę w dłonie. - Skrzynkę zostawiałam w szatni, nie potrzebna mi tutaj cała. Łap! - rzuciła w jej stronę kafla, gdy tylko nieco się oddaliła.

Uczeń Hufflepuffu

Dosiadła miotły i od razu wzbiła się w powietrze. Sprawiało jej to niemałą radość. Zaczęła krążyć wokół boiska z zawrotną prędkością po czym śmignęła obok Willa, uśmiechając się do niego zadziornie i wyzywająco.
- Mówisz, że jest szansa na tę motywację?

Uczeń Slytherinu

[wybacz, nie widziałem oO]

Nie mógł powstrzymać szerokiego uśmiechu, gdy dziewczyna zaczęła dookoła niego krążyć. Co w niej takiego było? Nie był w stanie tego stwierdzić, ale musiał przyznać, że to było przyjemne.
- Zawsze jest szansa. - stwierdził, zanim się pohamował. Zabrzmiało to aż na zbyt optymistycznie. - Ale to nie zależy ode mnie, tylko od otoczenia.

Uczeń Hufflepuffu

- Dobrze, już dobrze. Tylko otoczenie. - skwitowała z rozbawieniem, znacznie zwalniając.
- Zapisałeś się do rozgrywek?

(nie ma sprawy xD)

Uczeń Slytherinu

Zaśmiał się, wzbijając się w powietrze i nabierając coraz większej prędkości.
- Do otoczenia zaliczają się też ludzie, najdroższa Ivette. A z ludźmi jest najgorzej. - stwierdził ponuro.
- Nie zapisywałem się i raczej tego nie zrobię. Nigdy nie byłem fanem sportów. - odpowiedział. - A Ty?

Uczeń Hufflepuffu

- To jakaś aluzja? - spytała po czym zaśmiała się krótko. - Przyjęłam do wiadomości, przeanalizuję w wolnej chwili. - zapewniła go z rozbawieniem. - Szkoda. Ja się zapisałam i jestem nawet kandydatką na kapitana. - powiedziała z błyskiem w oku. - Myślałam, że mogłabym Cię trochę pomęczyć, a tu zawód.. - zrobiła 'smutną' minę.

Uczeń Slytherinu

- Nie do końca aluzja. Chyba że podpisujesz się pod listą ludzi kompletnie nieatrakcyjnych i nieinteresujących, ale to już kwestia Twojego gustu. - sprostował z tym samym uśmiechem.
- A z męczeniem... Płonne nadzieje. A nawet jeśli, mnie się nie da wymęczyć.

Uczeń Hufflepuffu

- Ja tak nie uważam, choć jestem ciekawa Twojego zdania na ten temat. - puściła do niego oczko po czym zrobiła beczkę w powietrzu i już po chwili znalazła się naprzeciwko Willa, blokując go.
- Jestem mistrzem w wymęczaniu ludzi, więc poradzę sobie i z Tobą. - uśmiechnęła się łobuzersko.

Uczeń Slytherinu

- W tym wypadku moja opinia wydaje się być podobna do Twojej. O dziwo. - zaśmiał się, śledząc wzrokiem dziewczynę, po czym sprawnie wykonał unik, żeby na nią nie wpaść.
- Dlaczego nie zaczniesz już teraz, mistrzu? - zapytał, patrząc na nia wyzywająco.

Uczeń Hufflepuffu

- Poprawna odpowiedź. - uśmiechnęła się po czym przyspieszyła. - Zaatakuję wtedy, kiedy nie będziesz się spodziewał. - powiedziała lecąc nad nim i utrzymując się na miotle tylko nogami. Jej twarz znajdowała się właśnie naprzeciwko Willa.

Uczeń Slytherinu

- Normalnie czuję się, jakbym wygrał na loterii. - oświadczył radośnie, lecąc coraz wyżej. - Wiesz co? To trąca klasycznym przypadkiem Ślizgonizmu Wrodzonego. - oznajmił poważnie, uważając na to, żeby nie widziała jego uśmiechu. Zahamował i spojrzał na Ivette, unosząc jedną brew.

Uczeń Hufflepuffu

- Nie porównuj mnie do Ślizgonki.. - skrzywiła się nieznacznie. - Ja jestem ponad to. - dodała z rozbawieniem po czym powróciła do normalnej pozycji na miotle i pomknęła przed siebie z zawrotną szybkością.

Uczeń Slytherinu

- Jakże bym śmiał porównywać! - zarzekł się od razu, na chwilę puszczając się miotły dłońmi i rozkładając ręce w geście bezradności.
- Oczywiście. Jesteś ponad to. - prychnął cicho.

Uczeń Hufflepuffu

- I tak niech pozostanie. - powiedziała, nie patrząc w jego stronę. - Lądujemy? - spytała po chwili milczenia. Powoli zaczęła odczuwać znużenie, więc nie chciała ryzykować kolizji.