Polana

Uczeń Hufflepuffu

''Nie przepada? Ciekawe co się stało?''- pomyślała puchonka, ale nie chciała pytać , to chyba byłoby nie taktowne. Meg spojrzała na Bell, po czym wciągnęła głośno powietrze chcąc odpowiedzieć na jej pytanie.
- Tak właściwie to sama nie wiem. To tak szybko się potoczyło. - Meg ucichła, żeby móc sobie wszystko przypomnieć. Przed sobą miała smutną twarz Christine, Megan lekko potrząsnęła głowo, żeby jej wspomnienia się rozmyły..znikły.
- Siedziałyśmy w kuchni. Rozmawiałyśmy. Śmiałyśmy się, a potem przyszła Gab. Wtedy pierwszy raz ją poznała. Nagle Christine posmutniała, nie wiadomo czemu. Wyszła bez słowa i to z taką miną...
- Nie wiem co się stało, chciałam się z nią spotkać, porozmawiać.

Prefekt Naczelny

- Może kogoś jej przypomniała? - spytała, o wiele ciszej niż wcześniej. Rozejrzała się, sprawdzając czy nikogo nie ma w pobliżu. - No wiesz... Kazuo, czy jak mu tam, ten Chińczyk albo Japończyk też jest Krukonem. Słyszałaś w ogóle o nim? - spojrzała na Meg. Możliwe, że już drugi raz powiedziała jej o czymś, o czy Christine nawet nie wspominała.

Uczeń Hufflepuffu

Megan nie znała Kazuo, być może widziała go, ale skąd miała wiedzieć, że ten chłopak i Christine są razem.
- Hmn...nie, nic mi o nim nie mówiła. Skoro o nim sobie wtedy wspomniała i wywołało to u niej takie uczucia...to coś musiało stać.- Megan zamyśliła się. ''W sumie to dlaczego akurat mnie miałaby się o tym zwierzać?''- pomyślała Megan. ''Być może to było dla Christine tak ważne, że nie chciała o tym rozmawiać, w ogóle.''
- Sama nie wiem, co o tym wszystkim myśleć. Może lepiej nie wyciągać pochopnych wniosków. - Megan spojrzała na niebo.''Hmn...jeśli uda nam się spotkać, być może spróbuje ją o niego zapytać ''

Prefekt Naczelny

- Nie mówię, że na pewno o nim. To tylko takie domysły. Bo ostatnio jakoś go nigdzie nie widziałam... więc może za nim tęskni? Albo po prostu, wbrew temu co myślałaś, już wcześniej się poznały i nie za bardzo polubiły - uśmiechnęła się lekko i położyła na trawie, tak jak wcześniej Ślizgonka. Miała nadzieję, że na nią nikt nie wpadnie. Zresztą, nie potrafiłaby być wtedy tak spokojna.

Uczeń Hufflepuffu

Megan także uśmiechnęła się do Bell. Podciągnęła nogi i oplotła je ramionami, kładąc przy tym głowę na kolana. Patrzyła na zachodzące słońce, niebo mieniło się w różnych kolorach. Jak nie niebieski, to granat przechodzący w fiolet i czerwony złączony z żółtym. Megan uwielbiała patrzeć na niebo, na te kłębiące się chmury. Puchonka poczuła lekki powiew wiatru, który niósł za sobą zapach liści, świeżej trawy i polnych kwiatów. Meg nabrała powietrza zadowalając się jego słodką wonią, po czym znów spojrzała na polane. Maki kołysały się w rytm wiatru, ukazując swą czerwoną barwę, która mieniła się w promieniach zachodzącego słońca. Maggie odwróciła głowę w stronę swej towarzyszki patrząc na jej zarumienioną twarz.
- Wiesz tyle ze sobą rozmawiamy, a tak naprawdę nie wiele o tobie się dowiedziałam. Wiem, że interesujesz się wróżbiarstwem, a za istotami magicznymi nie przepadasz - Puchonka zastanowiła się na swoimi ostatnimi słowami.- Hmn a czemu tak w ogóle nie lubisz istot magicznych?

Prefekt Naczelny

- Tak w ogóle... to nie wiem - przyznała. Bo nie miała konkretnego powodu. Nigdy nie przepadała za tym przedmiotem, w tym roku zapisała sie tylko dlatego, że inne lekcje nie były ostatnio prowadzone... no i trzeba było trochę punktów dla Ravu zdobyć. - Może dlatego, że wolę magiczne stworzenia widzieć, oglądać... a nie uczyć się o nich. Wystarczy mi wiedzieć, które są niebezpieczne i jak się je spotka, lepiej zwiewać - wzruszyła ramionami.

Uczeń Hufflepuffu

Megan głośno się zaśmiała na słowa koleżanki.
- Tak, przy nie których lepiej zwiewać gdzie pieprz rośnie. - przytaknęła puchonka z szerokim uśmiechem na twarzy.
- Hmn..wiesz nie chodzę na ONMS ale jakoś ciągnie mnie do poznawania tych stworzeń. Chciaż nie wiem czemu.
Megan spojrzała na rozświetloną polanę.
- Przepiękny widok. Prawda?

Prefekt Naczelny

Rozejrzała się po polanie, na dłużej zatrzymując wzrok na niebie, teraz mieniącym się wspaniałymi kolorami. Prawda, było pięknie.
- To już Słońce zachodzi? - zdziwiła się. W ogóle nie zauważyła, kiedy minęło aż tyle czasu! - Może przespacerujemy się nad jezioro? Dawno tam nie byłam, a teraz pewnie będzie pięknie, przy takim oświetleniu... szkoda, że nie mam aparatu.

Uczeń Hufflepuffu

Megan powoli wstała patrząc cały czas na zachodzące niebo.
- Z wielka chęcią. Masz racje widok nad jeziorem musi być przepiękny. - Megan spojrzała na siedzącą Bell i szeroko się uśmiechnęła. Podała jej rękę. - To co idziemy??

Uczeń Ravenclawu

Nogi zaprowadziły Gabrielle na polanę. Lubiła tu przychodzić, dlatego nie wahała się, tylko rozłożyła się na ziemi i zaczęła patrzeć przed siebie, a dokładniej w niebo.

Uczeń Hufflepuffu

Iv opatuliła się ciepłym swetrem i udała się na spacer na polanę. Dostrzegła jakąś nieznaną sylwetkę i ruszyła w tamtą stronę.
- Hej. - uśmiechnęła się pogodnie.

Uczeń Ravenclawu

- Cześć - odpowiedziała, po czym wstała do pozycji siedzącej. Zobaczyła dziewczynę, której nie znała osobiście, może widziała ją kiedyś przelotnie. Zauważyła dość spory brzuch dziewczyny.
Czy ona jest w ciąży? - przeszło jej przez myśl.

Uczeń Hufflepuffu

- Ivette Carrow. Miło mi. - wyciągnęła rękę w jej stronę, uśmiechając się lekko.
- Wieczorny spacer? Mam nadzieję, że nie przeszkadzam. - powiedziała, odgarniając włosy z twarzy.

Uczeń Ravenclawu

- Gabrielle Papillon. Mi również miło cię poznać - uścisnęła dłoń Ivette, uśmiechając się przy tym.
- Nie, nie przeszkadzasz. Ty również, jak widzę, lubisz wieczorne spacery.

Uczeń Hufflepuffu

-Dokładnie. - uśmiechnęła się. - Najlepiej spaceruje się właśnie wieczorami. Nie jest do końca bezpiecznie i przynajmniej trochę buzuje adrenalina. - powiedziała z pogodnym błyskiem w oku.