Polana

Uczeń Slytherinu

Sam pewnie też wyglądał śmiesznie idąc przez zaspy, nie przejmował się tym zbytnio. Chociaż nie narzekałby na ładnie wydeptaną ścieżkę.
- To dlatego..? - miał o coś spytać jednak było to tak bardzo wyrwane z kontekstu, że wątpił czy Hayley zrozumiałaby o co mu chodziło. - Nieważne - dodał patrząc uparcie na zamek.

Uczeń Gryffindoru

- Dlatego co? - zapytała Hayley. - Dokończ.
Dziewczyna była lekko zdezorientowana i zirytowana ciągłymi unikami Anthony'ego, niemniej intrygowało ją to.

Uczeń Slytherinu

- To dlatego tak mało się uśmiechasz? - spytał nic jednak nie wyjaśniając więcej, może dziewczyna zrozumie o co mu chodziło. Przeniósł na nią spojrzenie czekając na odpowiedź. Zatrzymał się zapadając trochę w śnieg, póki co nie przeszkadzało mu to.

Uczeń Gryffindoru

- Mało się uśmiecham? - Chciała, by zdziwienie w jej głosie zabrzmiało prawdziwie. Natychmiast przywołała na twarz szeroki uśmiech i podniosła wyżej głowę, ale wzrok wciąż miała skierowany pod nogi.

Uczeń Slytherinu

- Jakie zdziwienie - sarknął w jej kierunku. Wiedział, że niepotrzebnie kończył to pytanie, mógł zostawić wszystko jak było. - Lepiej już było nic nie odpowiadać - powiedział do dziewczyny jednak patrzył się gdzieś ponad nią. Odwrócił się bez słowa i zaczął znów iść w stronę zamku.

Uczeń Gryffindoru

Hayley nie trudziła się, by utrzymywać uśmiech. Gdy Anthony się odwrócił, kąciki jej ust natychmiast opadły, a ona sama zgarbiła się lekko i również wznowiła marsz, będąc trzy kroki za chłopakiem, wciąż patrząc na śniecg pod stopami.

Uczeń Slytherinu

Wszedł w końcu na schody uważając aby nie poślizgnąć się na nich i szarpnął mocno za drzwi. Otworzył je i przepuścił dziewczynę w drzwiach, chociaż najchętniej sam by wszedł do środka pierwszy. Od razu uderzyło go ciepło, dopiero teraz zdał sobie sprawę, że zmarzł.

Natalie zawędrowała aż na łąkę. Miała szczerze dość czterech ścian. Zatrzymała się na dość sporym wzniesieniu i wbiła wzrok w dal.
Miała na sobie długi, ciemny płaszcz. Wokół szyi miała obwieszony szal, a na dłoniach rękawiczki. Włosy dziewczyny były rozpuszczone i tańczyły na wietrze.
Sporo czasu z nikim nie rozmawiała. Nie była uzależniona od ludzi, ale ich brak też jej doskwierał.
Łąka była pogrążona w mroku, więc Natalie miała dość ograniczoną widoczność. Przymknęła oczy i wsłuchiwała się w buczenie wiatru. Efekt bez żadnej rewelacji, ale przy takiej pogodzie trudno znaleźć tu coś ciekawszego.
Szczęście, że udało jej się znaleźć fragment ziemi, w którym nie musiałaby stać po kolana w śniegu.

Prefekt Naczelny

Było już ciemno gdy Bell postanowiła wyjść na błonia. Nawet nie zastanawiała się w którym kierunku idzie, ale w końcu znalazła się polanie. Chociaż była noc, Księżyc świecił niezwykle jasno. Właściwie to chyba była pełnia, albo jutro miała być. Cały teren pokryty był idealną warstwą białego puchu. Żadnych śladów. Pewnie dawno nikogo tu nie było, zresztą nic dziwnego, przy takiej temperaturze uczniowie raczej nie mieli ochoty na długi spacery.
Krukonka stanęła na skraju polany, przy jakimś niewielkim drzewie, o które się oparła i zapatrzyła się w niebo.

Uczeń Hufflepuffu

Szła przez polanę nie oglądając się za sobie, zimowy wiatr wiał jej we włosy. Była ubrana tradycyjnie w trampki, rurki i kurtkę. Kiedy tak szła, a pod jej nogami chrupał śnieg postanowiła na chwilę usiąść. Patrzyła jak śnieg pod jej nogami topi się w świetle słońca, które przebijało się przez płatki śniegu.

Ashanee znudziło się siedzenie w zamku. Wyszła więc na błonia, dość ciepło ubrana. Kurtka, grube spodnie, adidasy. Szła przez błonia, do jednego ze swoich ulubionych miejsc. Na polanę. Zobaczyła tam jakąś dziewczynę, której raczej nie znała. Stanęła niedaleko niej. Po kilku minutach postanowiła się przywitać.
- Cześć - powiedziała grzecznie ze swoim francuskim akcentem.

Uczeń Hufflepuffu

Christine obejrzała się za siebie i zobaczyła dziewczynę idącą w jej kierunku, była pewna, że jej nie znała. No... może z wyglądu.
- Cześć - powiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy - siadaj.
Po chwili pokazała na trawę i znowu się odezwała:
- Mało osób wychodzi z zamku w takie mrozy - przyznała z obojętną twarzą.

Ash uśmiechnęła się i powoli usiadła obok dziewczyny. Wyprostowała nogi i spojrzała na nieznajomą.
- Tak, wiem. Ale mnie znudziło się już siedzenie w zamku, no i mróz aż tak bardzo mi nie przeszkadza. Wystarczy ciepło się ubrać -wzruszyła ramionami.

Uczeń Hufflepuffu

- Faktycznie - zagadnęła - ja tam wolę naturalne ciepło, albo zimno - zaśmiała się. Przez chwilę patrzyła martwo na śnieg, na którym słońce odbijało swoje promienie, jednak zaraz się opamiętała.
- Jak widzę, ktoś tu jest z Francji, a bynajmniej taki akcent zauważyłam - podała jej dłoń, żeby się przedstawić - Christine Davis.

Ash pokiwała głową. Przez chwilę wpatrywała się w bielutki śnieg.Gdy usłyszała głos dziewczyny, przeniosła wzrok na nią.
- Tak, jestem z Francji, a dokładniej to z Paryża. Na początku tego roku przeniosłam się tu z Beauxbatons - uścisnęła dłoń Christine - Jestem Ashanee Etienne, ale wszyscy mówią mi Ash.