Pod Wielkim Dębem

Uczeń Gryffindoru

Przymknął oczy na rażące płomyki słońca i zwrócił swą twarz do dziewczyny.
- Masz ładny czysty głos. Uczysz lub uczyłaś się gdzieś śpiewać? - zapytał.
Jego myśli kierowały się ku Gibsonie Les Paulu Traditional. Marzenia... eh.
Poprawił lekko strój gitary, struny, już dawno nie wymieniane, szybko się rozstrajały.

Uczeń Gryffindoru

-Mój starszy brat- mugol- gra w zespole rockowym. I nauczył mnie kilki rzeczy. Umiem jeszcze na perce.- pochwaliła się. Popatzryła na Davida i stwierdziła, że jest bardzo przystojny.- Ale perki nie wzięłam.

Uczeń Gryffindoru

Spojrzał na nią zaskoczony.
- Wow! Zespół. Rockowy. Perkusja. Hm. - powiedział już patrząc przed siebie.
Chyba muszę się zbierać, wybacz. Pójdę już. - rzekł i wstał powoli.
Odwrócił się jeszcze na chwilę, kiwnął głową Evie, po czym pobiegł w stronę lasu. Z jego pośpiechu, można było wywnioskować, że coś planuje. Jednak jego mina, wskazywała jedno - przerażenie i słowo 'Help!'.
Po chwili zniknął w czarnym lesie. Zakazanym Lesie.

Uczeń Ravenclawu

Uznawszy, że jest bardzo ciepło, wyszedł w samej bluzie na błonia. Przystanął przy Wielkim Dębie. Ten tydzień był dla niego nad wyraz stresujący. Wuj był mu bardzo bliski, od wieków pisali ze sobą listy. A teraz? Samobójstwo? Nie mógł zrozumieć. "przecież miał wszystko!" - zadźwięczały mu słowa jego żony. Westchnął ciężko i wyjął papierosa, którym zaczął się bawić.

Uczeń Hufflepuffu

Wyszła z zamku wolnym krokiem. Dawno nie była na błoniach, a uznała, że dobrze jej zrobi świerze powietrze. Była trochę zaspana, w końcu całą noc malowali Pokój Wspólny puchonów. Zaśmiała się na samą myśl o swojej oryginalnej, fioletowej koszulce. Na szczęście farba z jej twarzy się zmyła, więc nie było żadnego problemu. Gdy zbliżała się do Wielkiego Dębu zobaczyła już na miejscu Kazuo. Przyspieszyła kroki i rzuciła się do niego na szyję.
- Cześć - powiedziała z uśmiechem. Nagle zrobiła poważną minę, od kiedy to chłopak palił ?
- Kazuo ? Ty palisz ? - zapytała marszcząc czoło.

Uczeń Ravenclawu

- Ja? Pale? Co? - powiedział nieprzytomnym głosem, wciąż obracając papierosa. O czym mówiła dziewczyna? Zerknął na nią poważne, uświadamiając sobie, jaki ruch wykonywały jego palce - Aa. to. Nie, nie palę. Nie będę sobie psuć zdrowia... - dodał ciszej - To wuja. Są jakieś specjalne. Po pierwsze są bardzo długie, cienkie. I pachną wiśnią. Zawsze je palił. W pokoju zostawił list, że mam je wziąć na "pamiątkę". Gdy będę za nim tęsknił, "odpal sobie jednego, synu". - wzruszył ramionami.

Uczeń Hufflepuffu

Wciąż patrzyła na niego podejrzliwie. Zauważyła, że chłopak był myślami w zupełnie innym miejscu.
- Przecież będziesz się jeszcze z nim widzieć, nieprawdaż ? - zapytała. Nagle poczuła bardzo intensywny zapach wiśni, aż nogi się pod nią ugięły, pachniały wyjątkowo ładnie. Pociągnęła Kazuo za rękę i usiedli spokojnie pod drzewem, było już tak zielono... Christine tęskniła za taką pogodą, teraz śmiało mogła się nią cieszyć.
- Tak więc... Opowiadaj - powiedziała krótko siadając na korzeniu drzewa.

Uczeń Ravenclawu

Schował cygaretkę do pudełka, w którym ją dostał. Nagle coś go szarpnęło i wylądował na czterech literach pod drzewem.
- Jeśli istnieje ten drugi świat, to się z nim zobaczę - burknął. Spojrzał na nią pochmurno i pociągnął na swoje kolana - Nie ma co opowiadać, szczerze. Przyjechaliśmy tam, usiedliśmy przy sake. Ciotka nie mogła dowołać się wuja, więc po niego poszedłem. Leżał cały we krwi... Chyba resztę Ci oszczędzę.

Uczeń Hufflepuffu

Dłonie zbliżyła do ust będąc w niemałym szoku. Siedziała tak przez chwilę w milczeniu patrząc na długie gałęzie drzewa, pod którym siedzieli. Westchnęła cicho i przytuliła się do chłopaka.
- Nie wiem co mam powiedzieć - szepnęła mu do ucha ciągle jeszcze będąc zdziwiona. Nakrzyczała na siebie w myślach, nigdy nie była dobra w pocieszaniu innych. Objęła go trochę mocniej kładąc głowę na jego ramieniu.
- Przykro mi... - rzekła smutno, marszcząc przy tym czoło. W takiej sytuacji czuła się bezradna, choć dobrze wiedziała co on czuł w takiej chwili.

Uczeń Ravenclawu

- Cóż, bliscy nigdy nie mają wyczucia, kiedy odejść - burknął, gładząc ją po długich włosach. Przytulił się do niej mocno. Chciał już o tym przestać myśleć i liczył, że z Christy uda mu się to zrobić. Chrząknął, opierając się plecami o korę drzewa - Lecz dość o tym... Co Ty porabiałaś przez ten tydzień? Dobrze spędziłaś czas? - spytał, cmokając ją w polik.

Uczeń Hufflepuffu

Uniosła głowę, obserwując chłopaka. Nie widziała sensu ciągnąć dalej ten temat, więc uśmiechnęła się do niego przepraszająco. Wiedziała, że głupio było zaczynać ten temat. Gdy patrzyła mu w oczy mogła dostrzeć ból, którego ona nie chciała mu zadawać.
- Dokładnie... - mruknęła - Ja ? Nic ciekawego... Przemalowaliśmy Pokój Wspólny puchonów, nic poza tym. Malowanie było jedyną atrakcją, chociaż... Grałam na gitarze basowej - powiedziała szczęśliwa.

Uczeń Ravenclawu

Spojrzał w jej oczy.
- Malowałaś Pokój Wspólny Puchonów? I na jaki kolor się zdecydowaliście? - spytał zaciekawiony, poprawiając ją nieco na swoich kolanach. - Basówka? - gwizdnął. - Uuu, kochanie, wymiatasz. Gdzie ją dorwałaś?

Uczeń Hufflepuffu

Zaśmiała się gardłowo .
- Oj, lepiej się nie pytaj. Jest kolorowo, mam całą bluzkę z fioletowej farby i całe niebieskie spodnie ! Chciałam zmyć ją wczoraj, ale się nie dało... Próbowałam użyć różnych zaklęć, jednak nic z tego. A co tam, będzie pamiątka. Dobrze, że niebieska i zielona farba zeszła z mojej twarzy - wyszczerzyła się do niego. Christine, gdy tylko dostawała gitarę do ręki mogła krzyczeć z radości, to tata nauczył ją jak być czułym na wszystkie dźwięki.
- David mnie uczył grać na niej. To taki jeden gryfon, którego poznałam z koleżanką na polanie - wzruszyła obojętnie ramionami.

Uczeń Ravenclawu

- Kolory Was jakoś pobudzą i zmotywują? - spytał, unosząc zabawnie brew - Czy dostaniecie oczopląsu? Och, najwyżej kupi się nowe, a te zostawisz na pamiątkę. - burknął - David? Nie znam gościa. - stwierdził i wydymał usta.

Uczeń Hufflepuffu

Pokręciła głową w lewą i prawą stronę.
- Czy ja wiem... Uznaliśmy, że potrzebne nam są zmiany. Nawet sobie nie wyobrażasz jak ta żółć dawała nam po oczach w lecie ! Zawsze o tej porze roku, kiedy słońce najmocniej świeci musimy się uczyć gdzieś indziej - skrzywiła się. Zdecydowanie wolała siedzieć w Pokoju Wspólnym i czytać podręczniki, jednak to ostre światło przeszkadzało w czytaniu.
- Czyżbyś był zazdrosny ? - zaśmiała się patrząc na chłopaka spode łba.