Chatka Gajowego

Prefekt Naczelny

Niewielki domek z zaledwie jednym pomieszczeniem. Przy jednej ze ścian znajduje się kominek, oraz niewielkie okno w widokiem na podwórko. W rogu stoi łóżko, a na środku drewniany stół z kilkoma krzesłami do kompletu. Przy chatce jest średniej wielkości ogródek z różnymi rodzajami roślin, przeznaczonymi głównie do karmienia magicznych stworzeń zamieszkujących zakazany las i jego okolice.

Prefekt Naczelny

Effie gdy już przybyła do Hogsmeade skierowała się do zamku. Idąc jednak ciekawość zaczynała ją zżerać i miała wielką ochotę przyjrzeć się swojemu nowemu nabytkowi. Dostrzegła, że na błoniach kręci się wiele osób, więc postanowiła, że uda się w bardziej odosobnione miejsce. Pomyślała, że stara, nieczynna chatka gajowego będzie dobrym ku temu miejscem. Usiadła na schodkach prowadzących do domku i otworzyła koszyk na zwierzaka. Wyciągnęła z niego pięknego seledynowego węża. Nie był jeszcze zbyt wielkich rozmiarów, gdyż kupiła młodego. Sarpedon zaczął się owijać w okół jej ręki. Z zachwytem patrzyła na niego, niezwykle się jej podobał.

Uczeń Hufflepuffu

Cass siedziała za Chatką, patrząc na otwarte pudło. Rzecz była sporych rozmiarów o prostokątnym kształcie. Jej wieczko zdjęte, leżało na jesiennych liściach. Cass tępo patrzyła na pudło. Włożyła do środka dłonie, wyciągając materiał. Tak... Nowa sukienka od matki... Zamknęła dynamicznie pudełko i przez dłuższą chwilę patrzyła tępo na Zakazany Las. Gdy usłyszała syk węża, wstała cicho i biorąc pudełko w dłoń, zaczęła się skradać ku źródła dźwięku. Zobaczyła Eff i jej rzadko spotykanego węża.
- Hej - rzekła cicho. Nie miała siły na swój melodyjny głos. - Piękny.

Prefekt Naczelny

- Cześć - odpowiedziała do Puchonki nie odrywając wzroku do Sarpa. Jednak ostatnie słowo dziewczyny nieco ją zaskoczyło, więc podniosła wzrok i na nią spojrzała.
- Lubisz węże, czy po prostu uważasz, że on ładnie wygląda? - Zapytała, oczywiste było, że Sarpedon pięknie wygląda, był w końcu taki wyjątkowy, a przynajmniej w mniemaniu Eff. Skierowała spojrzenie z powrotem na węża i patrzyła jak wije się jej po ręce.

Uczeń Hufflepuffu

Podeszła do Effie i kładąc obok siebie pudło, usiadła na jednym ze stopni prowadzących do chatki. Zastanowiła się nad odpowiedzią.
- Bardzo lubię wężę, lecz ten... Jest bardzo wyjątkowy. Musiałaś go długo szukać, czy powiesz mi, skąd go masz? - spytała z nadzieją.

Prefekt Naczelny

- Tak Cass, mam go ze sklepu, szukałam go dokładnie jakieś pięć minut - oświadczyła trochę rozbawiona pytaniem Puchonki, czyżby ta oczekiwała, iż opowie jej historię o tym, że przebyła lasy deszczowe w poszukiwaniu idealnego węża? - Po porostu pojechałam do Londynu z nadzieją, że może w Menażerii trafie na jakiegoś ładnego. No a ten, cóż przeszedł moje oczekiwania. - Powiedziała patrząc na seledynowego węża. - W żadnym sklepie wcześniej nie widziałam takiego okazu.

Uczeń Hufflepuffu

Odpowiedź oczywista nieco zbita Cass z tropu. Nie wierzyła, że taki wąż może być w londyńskim sklepie. To wręcz nierealne! Tyle naszukała się odpowiedniego węża z Chuckiem... Żadnego nie znalazła, lecz ten był taki oryginalny.
- Londyn, intrygujące. Niedawno sama z bratem chodziłam i nie widziałam takiego okazu. - wzruszyła ramionami. - Może czas zakupić sobie okulary. - westchnęła, patrząc na zwinny język gada.

Prefekt Naczelny

- Wiesz, one mają tak krzykliwy kolor, że jeśli w sklepie przeoczyłaś takiego to nie wiem czy jakiekolwiek okulary by Ci pomogły. Jednak skłoniłabym się bardziej ku temu, że po prostu nie trafiłaś na niego. Tak jak mówiłam, wcześniej w żadnym sklepie nie widziałam takiego węża. - Powiedziała poprawiając Sarpedona który zaczął spełzać na schody.

Uczeń Hufflepuffu

Cass próbowała sobie przypomnieć zakupy z bratem. Wtedy była nieobecna, dostała list od Hogwartu, że przyjmą ją na siódmy rok. Może to rozkojarzenie sprawiło, że nie zauważyła takiego okazu? Aż sama się sobie dziwiła.
- Muszę koniecznie odwiedzić ten sklep, może znajdę coś dla siebie. - spojrzała na węża z uśmiechem - Effy, czy mogę Ci zadać pytanie?

Prefekt Naczelny

Spojrzała na Sarpa zastanawiając się, czy czasem nie jest głodny. Wyciągnęła z innego pudełka małą żabę i dała ją na ziemie, a wąż od razu zaczął sunąc w jej kierunku. Gdy jednak usłyszała pytanie uniosła brwi i spojrzała na Puchonkę.
- Jak chcesz to pytaj, najwyżej nie odpowiem - oświadczyła zastanawiając się o cóż takiego może chcieć ją spytać dziewczyna.

Uczeń Hufflepuffu

Obserwowała powoli i delikatny ruch węża. Choć należały do zwierząt nieco bardziej okrutnych, Cass uważała, że posiadają wielki urok. Sarp był młody, co sprawiało, że panna Lancaster jeszcze bardziej się uśmiechała.
- Pełnisz tu określoną funkcje... I chciałabym się spytać, czy jest możliwość wyjazdu na dzień lub dwa? Gdzie to się da załatwić?

Prefekt Naczelny

Usłyszawszy pytanie zastanowiła się czy właśnie czasem na nie nie odpowie. Nigdy bowiem nie wyjeżdżała w ciągu roku na chociażby parę dni i słabo się orientowała jak można to załatwić.
- A nie lepiej poczekać z takim wyjazdem do przerwy świątecznej, w końcu to już za miesiąc? Obecnie trudno powiedzieć mi, jak to się załatwia, w końcu są wymieniani nauczyciele i domy nie mają póki co opiekunów. Chyba, że chodzi o wyjazd w ciągu jednego dnia przykładowo do Londynu, to przecież możesz bez zgody.

Uczeń Hufflepuffu

Cass westchnęła głośno, nieco zawiedziona. Musiała wyjechać koniecznie na dwa dni.
- No cóż dzięki za odpowiedź - spojrzała na węża, który zjadł żabę w całości. Przełknęła głośno ślinę, myśląc jak okrutna musi być tak śmierć. Odprężona siedzisz na kamieniu, obserwując piękno przyrody. Podmuch wiatru muska Twoją skórę, a szum liści drzew relaksuje Twoje ciało. I nagle takie wielkie am! Zaśmiała się ze swojej intepretacji.

Prefekt Naczelny

- Jasne - odpowiedziała i zaczęła odwijać Sarpa z ręki. Wpuściła go ponownie do koszyka i zamknęła wieko. Następnie wstała z ziemi i poprawiła kołnierz w płaszczu.
- Idę do zamku, bo tu można zamarznąć - stwierdziła chowając rękę do kieszeni w drugą natomiast chwyciła koszyk ze zwierzakiem.
- Na razie - rzekła jeszcze do Puchonki i szybko skierowała się w stronę zamku.

Uczeń Hufflepuffu

Pomachała Effie i rozsiadła się wygodniej na schodku. Późną porą można było słyszeć zaledwie odgłosy dochodzące z Zakazanego Lasu. Westchnęła ciężko, patrząc na pudło, stojące tuż obok niej. Podparła brodę o kolana, zakładając kaptur na głowę. Wiał dość silny wiatr, który sprawiał, że czuło się jeszcze większe zimno. Potarła dłonie o siebie.