Nad Jeziorem

Uczeń Hufflepuffu

Widząc jak chłopak się męczy zdusiła w sobie wybuch śmiechu.
- No tak, uważaj bo ci uwierzę. Jesteś leworęczny ? - zapytała patrząc w jaki sposób układa gitarę. Tym razem nie wytrzymała i widząc jego nieprzyjemne spojrzenie zaśmiała się dosyć głośno. Kiedy zauważyła, że Javier znów przyciska struny nie w tym miejscu co trzeba wywróciła oczami. Podniosła nieśmiało prawą dłoń i ułożyła jego palce jak należy.
- To jest jeden z chwytów - zaśmiała się.

Uczeń Slytherinu

- Czasami – odpowiedział na jej pytanie. Zaczął się zastanawiać czy aż tak widać, że nie ma zielonego pojęcia o grze na tym przeklętym instrumencie. Przecież złapał odpowiednio gitarę i nawet sobie palce ułożył na gryfie.
- Nie dotykaj mnie, wiem, że to niemal idealny moment w którym możesz mnie sobie bezkarnie pomacać, ale… ręce trzymaj z daleka. I się nie znasz, gram lepiej niż Ty śpiewasz.

Uczeń Hufflepuffu

Otworzyła szerzej oczy na ślizgona.
- No to czekam. Zaraz zobaczymy kto tu lepiej gra jak jesteś taki mądry - powiedziała zimno - przepraszam, że naraziłam Cię na jakąś straszliwą puchońską chorobę - prychnęła. Przez moment zamyśliła się i patrzyła przed siebie na jezioro. Nie czuła się winna, chciała tylko pomóc chłopakowi. Z resztą nie zdziwiło ją to, że tak zareagował.
- Jak długo grasz ? -zapytała nie odrywając wzroku od jeziora.

Uczeń Slytherinu

Wywrócił oczami, przecież nie powiedział, że gra lepiej od niej.
- To wy naprawdę przenosicie puchońskie choroby? – spytał ze strachem w oczach, zacisnął usta żeby nie zaśmiać się głośno. – Będę musiał przejść jakąś kwarantannę czy coś w tym stylu – stwierdził poważnie, zerkając na nią kątem oka.
- No jakieś… hmmm pięć minut, a i kiedyś grałem jakieś siedem minut zanim zabrali mi gitarę. Więc będzie niecały kwadrans. – wzruszył ramionami, i zaczął uderzać w struny, niezbyt mocno.
- I nie prychaj! – wrr jak on nie lubił kiedy ktoś tak właśnie robił.

Uczeń Hufflepuffu

- Tak Javier, niestety jest zakaźna - powiedziała z niemal taką samą ironią jak poprzednio. Zerknęła na gitarę. Kiedy tylko uderzył w struny starała się zbytnio nie skrzywić. Źle dociskał struny, przez co dźwięk był przytłumiony, było słychać, że chłopak dawno nie grał. Westchnęła cicho opierając głowę o drzewo.
- Czemu mam nie prychać ? -zapytała znów unosząc brwi na ślizgona.
Odgarnęła swoje rude włosy do tyłu i przymknęła na chwilę oczy.

Uczeń Slytherinu

- O fuj! – krzyknął i szybko oddał jej gitarę, jakby bał się, że przez nią zarazi się jeszcze bardziej. – Zaraziłaś mnie puchońską zarazą! Już mnie skóra swędzi – powiedział z wyrzutem.
- Tak robią tylko wyleniałe, stare koty, Chris – uświadomił ją, zadowolony z siebie – Chociaż jak się dłużej nad tym zastanowić pasuje to do Ciebie.

Uczeń Hufflepuffu

Chwyciła natychmiast gitarę.
- Tak, zaczyna się na swędzeniu skóry, a kończy na zgonie - wycedziła jakby przez zaciśnięte zęby. Odłożyła instrument na bok z grymasem na twarzy. W momencie, kiedy znów powiedział zdrobnienie jej imienia zazgrzytała cicho zębami.
- Tak, pasuje do mnie Chris i wyleniały kot. Zdecyduj się wreszcie...- powiedziała.

Uczeń Slytherinu

- Zaczynam już ślepnąć – zaczął marudzić, musiał przyznać, że całkiem fajnie się bawił. – Będziesz musiała zaprowadzić mnie do zamku. Twoja dobra natura nie pozwoli Ci zostawić mnie tutaj samego na pastwę losu. – poinformował ją.
- A nie pasuje? Wiesz taki wyleniały kot na którego wołają Chris – wyjaśnił z wielką dozą cierpliwości.

Uczeń Hufflepuffu

Zaśmiała się złowieszczo.
- Wiesz... Z tym bym się raczej nie zgodziła. Zaprowadzić, czy nie zaprowadzić ? - udała, że się zamyśla trzymając dłoń na podbródku.
Zrobiła poważną minę.
- Wiesz, chyba jednak będę musiała cię zostawić na pastwę losu - pokiwała głową - muszę iść zarazić innych ślizgonów.
Zachichotała pod nosem, jednak nie ruszając się spod drzewa.
- Niech Ci będzie. Teraz i ja muszę się zastanowić jak mam cię nazwać - powiedziała patrząc na niego.

Uczeń Slytherinu

- O innych się nie martwię, zacznij zarażanie od Noodle – podsunął jej z uśmiechem – przy okazji wyświadczysz przysługę światu – mruknął ciszej.
- Wystarczy Javier albo Deniver – wzruszył ramionami, nie przewidywał aby ktoś mówił do niego inaczej.
Wstał spod drzewa i przeciągnął się, podrapał się wymownie w rękę, mrużąc oczy.
- Idę, znajdę jakiś eliksir na puchońskie zarazy. – westchnął i skierował się w stronę zamku, szedł wolno z rozwagą stawiając każdy krok, nie chciał się poślizgnąć na resztach śniegu, które zostały.
- Na razie – pożegnał się z nią, zanim zniknął z pola widzenia.

Uczeń Hufflepuffu

- Nie znam nikogo takiego, ale jak poznam może będzie okazja by zarazić - wyszczerzyła się do Javiera jeszcze zanim poszedł.
- Tak, więc powodzenia, choć nie wiem czy dożyjesz zanim zdąrzysz coś uważyć - odprowadziła go wzrokiem - cześć.
Chwyciła za swoją gitarę i znów zaczęła grać. Tym razem nie śpiewała, bała się, że znowu ją ktoś usłyszy.

Uczeń Slytherinu

Tuż za nią stała Juliette. Pojawiła się tam tak niespodziewanie, że Puchonkę mogło to przestraszyć.
- Witam. - powiedziała, patrząc na nią kątem oka.

Uczeń Hufflepuffu

Odskoczyła i przestała grać.
Znowu ?!- pomyślała i odwróciła się w stronę dziewczyny. Wiedziała, że nie znajdzie chwili dla siebie. Odłożyła swój instrument i postanowiła pograć jak wróci do zamku.
- Cześć - odparła przechylając się, by zobaczyć dziewczynę. Dziś natrafiała na samych ślizgonów. Po chwili wstała z ziemi i poszła w stronę zamku.

Uczeń Ravenclawu

Wyszedł nad jezioro. Trzymając dłonie w kieszeni spodni, podszedł do brzegu i zaczął bawić się jakimś kamykiem. Po chwili chwycił go oraz wrzuć w bladą toń wody. Z tego związku, że jego ulubioną kurtkę miała Christine założył grubszą bluzę - o dziwo, czarnego koloru. Miał pewne domysły, o co chodziło, jednak nie żałował tego, co zrobił. Tak wciągnęło go rzucanie kamieni, że chwytał co i raz następne.

Uczeń Hufflepuffu

Christine wyszła na błonia mając na sobie swój czarny płaszczyk, a w ręku trzymając kurtkę chłopaka.
To już koniec- odparła uśmiechając się w duchu, oczywiście mając na myśli Jaya. Potrzebowała teraz towarzystwa, a że nie potrafiła zasnąć, bo było wcześnie rano wzięła gitarę i podążyła nad jezioro. Zaskoczyła się widząc Kazuo o tej porze.
- Jak widzę, nie tylko ja nie mogłam zasnąć - zauważyła. Od razu kiedy do niego podeszła wyciągnęła do niego dłoń z kurtką.
- Dziś zaopatrzyłam się w ciepły sweter - dodała szczerząc się - dziękuję.