Nad Jeziorem

Uśmiechnęła się nieznacznie.
- Wyrzuć tego papierosa. Na dłuższą metę ten dym jest męczący i zakłóca moje wewnętrzne oko. - powiedziała, uśmiechając się niewinnie po czym teatralnie zatrzepotała rzęsami.

Uczeń Slytherinu

- Kolejna. - warknął, wywracając oczami. - Ale cóż, tu akurat nie będzie problemu, bo z papierosa nie zostało praktycznie nic. - powiedział aż nadto uprzejmym głosem, po czym zgasił papierosa i go wyrzucił. - Teraz Twoje wewnętrzne oko czuje się lepiej? - zapytał drwiąco.

- Tak, teraz jest w wybitnej formie. - odpowiedziała równie drwiąco. Lekko zadarła głowę i zaczęła intensywnie wpatrywać się w oczy Willa. Starała się ukryć coraz bardziej ogarniające ją rozbawienie.
- Prawie całe życie grasz i sprawia Ci to niebywałą przyjemność. Lubisz wcielać się w różne role, bo nie chcesz żeby ktokolwiek tak naprawdę Cię poznał. - powiedziała po chwili.

Uczeń Slytherinu

Słuchał uważnie dziewczyny, siląc się na zachowanie kamiennej twarzy.
- Chyba jednak nie jest w takiej wybitnej formie skoro już to wszystko słyszałem. - zaśmiał się. - Niebywałą przyjemność owszem. To nie tak, że nie chcę, żeby inni mnie poznali, po prostu nie szukam żadnych kontaktów. Różne role nie do końca. Maksymalnie dwie. Poznasz jedną, drugiej nigdy. - sprostował.

Nie była w stanie dłużej utrzymać powagi, więc roześmiała się.
- No widzisz. Moje wewnętrzne oko jest jednak omylne. Trudno. - powiedziała z teatralnym żalem.
- Dwie role..? - spytała, unosząc brew. - Will dobry, Will zły? - dodała z rozbawieniem.

Uczeń Slytherinu

Chyba po raz pierwszy od rozpoczęcia swojej nauki w szkole spotkał kogoś o mniej więcej podobnym rozumieniu zabawy.
- Możesz próbować dalej, może dowiemy się czegoś nowego na mój temat. - zaproponował wciąż z tym samym uśmieszkiem. - Gdybym Ci powiedział, wiedziałabyś więcej niż by wypadało.

- No dobrze, jeszcze raz spróbuję, ale potem trochę naprowadzisz mnie sam, w porządku? - zaproponowała, delikatnie przygryzając dolną wargę. Spojrzała na chłopaka.

Uczeń Slytherinu

- Od biedy może być. - powiedział cicho. - Ale tylko trochę. To w końcu Ty wyczytujesz ze mnie, a ja naprowadzam. - zastrzegł od razu, na chwilę poważniejąc. Spojrzał prosto w oczy dziewczyny, żeby lepiej mogła "czytać".

Właściwie, podeszła do tego nawet poważnie. Lekko zadarła głowę do góry i spojrzała prosto w jego oczy, nie dbając o to, czy robi to zbyt przenikliwie. Milczała przez parę minut.
- Chyba jesteś typem samotnika...Uważasz, że tylko Ty umiesz się dogadać z samym sobą, takie mam wrażenie. - skończyła swoją wypowiedź, z pytaniem malującym się w oczach koloru mlecznej czekolady.

Uczeń Slytherinu

Dla osoby trzeciej, która nie słyszała ich rozmowy, cała ta sytuacja musiała wyglądać bardzo dziwnie, jednak żadne z nich się tym nie przejmowało.
- Typem samotnika? Może po prostu nie trafiłem na osobę, który byłaby w stanie zrozumieć mnie i moje uczucia? Bo wbrew pozorom, jakieś uczucia mam. - powiedział, dziwiąc się własnej szczerości i otwartości.

Założyła kosmyk włosów za ucho. Nadal patrzyła na chłopaka.
- No cóż...czasem warto się otworzyć. Wtedy łatwiej jest ludziom się zrozumieć i dogadać. - powiedziała spokojnie. Zamilkła, analizując jego słowa.

Uczeń Slytherinu

Chodziła po błoniach powoli, bez pośpiechu, aż doszła nad jezioro. Pogoda nie przeszkadzała jej, choć Alexandria niewątpliwie woliła lato. Jednak znosiła dość cierpliwie te zmiany pogody.
Patrzyła, na pływające po jeziorze resztki pokrywy lodowej. Zauważyła Williama rozmawiającego z nieznaną jej Puchonką, co poznała po jej szatach. Nie miała ochoty na pogawędki z nikim, dlatego się nie odzywała, tylko, jak najciszej mogła, spacerowała nad jeziorem.

Uczeń Slytherinu

Zaśmiał się chłodno, nawet bez cienia wesołości w oczach.
- Sądzisz, że ludzie zaczną mnie rozumieć, jeśli będę wszystkim naokoło opowiadał o wszystkim, co mnie najdzie? Swoich problemach, tajemnicach, zmartwieniach i sekretach? - zapytał z niedowierzaniem, mimo że, bez względu na odpowiedź dziewczyny, wiedział, że nigdy tak nie postąpi.

Lekko zmarszczyła brwi.
- Nie, kompletnie źle mnie zrozumiałeś. Miałam na myśli to, że czasem warto pokazać siebie komuś... powiedzmy zaufanemu. Tak się właśnie zdobywa bliskie osoby.

Uczeń Slytherinu

Przez chwilę zastanawiał się, czy uświadamiać Allison, że nigdy nie interesowały go bliskie kontakty z innymi, ale odrzucił ten pomysł.
- A jak w takim razie znaleźć osobę zaufaną? - zapytał, lekko przekrzywiając głowę.