Nad Jeziorem

Uczeń Slytherinu

Zaśmiał się, słysząc komentarz Effie. Strzepnął popiół i chwilę obserwował, jak unosi się i tańczy na wietrze.
Dalej nie odrywał spojrzenia od Puchonki. Przekrzywił lekko głowę, uśmiechając się drwiąco.
- Nic, czym wypadałoby się dzielić w obecnej sytuacji. - stwierdził trochę uprzejmiejszym tonem.

- Zabrzmiało to tak, jakbyś chciał ukryć swoją... niekompetencję..? - uśmiechnęła się ironicznie. - Zapisz się na wróżbiarstwo. - poleciła.
Nadal patrzyła na chłopaka. Odebrała to jako małe wyzwanie, a z pewnością nie zależało jej na przegranej ze Ślizgonem. Jej rysy twarzy minimalnie złagodniały.

Uczeń Slytherinu

- Niekompetencji? No wiesz? - żachnął się, udając urażonego. - Może akurat mam Dzień Dobroci dla Zwierząt i nie chcę Cię ośmieszać w miejscu publicznym? - zasugerował.

- Strasznie mi przykro, że Cię uraziłam... - powiedziała z udawaną troską.
Uniosła wymownie brew.
- Nieładnie tak się odpłacać. Uwierz mi, dobrze wiem, co siedzi w mojej głowie i nie ma tam nic, co mogłoby mnie ośmieszyć. - dodała pewnie.
W chłopaku zaczęła odzywać się ta ślizgońska natura. Odwróciła od niego wzrok, by ukryć... rozczarowanie? Możliwe.

Uczeń Slytherinu

- Muszę się odpłacać, za taką zniewagę, nie sądzisz? - zaśmiał się.
- Z byle czego można zrobić wielką aferę. Powszechnie znana "opinia publiczna" potrafi wynieść na wyżyny każdego, ale potrafi także ściągnąć na samo dno. Wszystko zależy od umiejętności interpretowania faktów i tak zwanej siły przekonywania. - powiedział bez zawahania.

- Odpłacaj się, skoro ucierpiała Twoja męska duma. - również się zaśmiała.
- Rozumiem, że już nie raz wykorzystywałeś swoją wrodzoną aparycję, czyż nie? - uniosła brew z rozbawieniem. - Brzmi jak ukryta groźba. - lekko zmrużyła oczy.

Uczeń Slytherinu

- Oczywiście, że ucierpiała. Moja szowinistyczna natura karze się zemścić. - zakpił. Ten cały szowinizm był już przesadą.
- Czy ja wiem czy "aparycja" to dobre określenie? Może miałaś na myśli nieodparty urok osobisty? - zapytał, robiąc słodką minkę. Zdecydowanie miał dobry humor, inaczej tak by się nie zachowywał. - Albo siła perswazji i autosugestii. To chyba najprędzej. - powiedział już normalnym, wyniosłym i chłodnym tonem.
- Ja nie posuwam się do gróźb. Ja składam obietnice i ich dotrzymuję. - dodał po chwili.

Patrzyła na niego ze zdziwieniem zmieszanym z rozbawieniem.
- Ja tego nie powiedziałam. - uniosła ręce w geście niewinności.
Milczała przez dłuższy czas.
- Jesteś strasznie humorzasty. - skwitowała. - Śmiejesz się, a chwilę później rzucasz już ciętymi ripostami. To jest moja opinia o Tobie, ot co! - dodała. - A nawet nie zdążyłam Ci poczytać w oczach. - powiedziała z udawaną grozą.

Uczeń Slytherinu

- Chętniej używam określenia zmienny. Przynajmniej nie wpadam w rutynę. I moi znajomi także. Jeśli wytrzymują moją "humorzastość", jak to ładnie nazwałaś. - stwierdził z lekkim rozbawieniem.
- Czytaj do woli. Zobaczymy, co wyjdzie.

- A jednak. Byłam przekonana, że się wszystkiego wyprzesz. - przyznała, uśmiechając się nieznacznie.
- Jesteś pewien? Ja mogę dzisiaj nie mieć Dnia Dobroci dla Zwierząt. - dodała z rozbawieniem po czym spojrzała w jego oczy.

Uczeń Slytherinu

- Może się wyprę, a może nie. Nie przekonasz się, jeśli nie spróbujesz. - powiedział z lekkim uśmiechem.
- Nie szkodzi. Jakoś nie zaliczam się do zwierząt. - zaśmiał się.

- Niech Ci będzie. - zgodziła się, choć z niezadowoleniem malującym się na jej twarzy.
Spojrzała w jego oczy i nie odrywała wzroku przez dłuższy czas.
- No nie, Ty po prostu sobie ze mnie kpisz... - prychnęła. - O ja naiwna... - westchnęła teatralnie.

Uczeń Slytherinu

- Łał, to było naprawdę trudne do odgadnięcia. - wywrócił teatralnie oczami, po czym zaciągnął się ponownie.
- Mów dalej, to bardzo interesujące. - powiedział ze sztucznym entuzjazmem.

Ponownie skrzyżowała ręce na piersiach.
- Zgoda, ale stawiam jeden warunek. - powiedziała głosem nie znoszącym sprzeciwu. Niech nie będzie mu tak łatwo.

Uczeń Slytherinu

Warunek? Jeszcze stawia warunek? przemknęło mu przez myśl, jednak nie skomentował. Głos dziewczyny tylko go rozśmieszył, ale nie dał tego po sobie poznać.
- Co to za warunek? - zapytał, po czym zaciągnął się głęboko. Mimowolnie zerknął na papierosa i jak zwykle doszedł do wniosku, że maleje zbyt szybko.