Schowek

Uczeń Hufflepuffu

Megan zaśmiała się.
- Hmn w sumie to już sprzątnęłam, jedynie wyniosę to co zostało z tej półki i jeszcze pomaluje ściany. - Megan wstała i oparła ręce o biodra. Patrzyła na swoje dzieło, które zaczęła póki nie odwiedził ją Sebastian.
Podeszła do kubka z pędzlami i zamoczyła jeden z nim w błękitnej farbie.

Uczeń Slytherinu

Blaise biegła przed siebie. Nie chciała być złapana. Widziała, iż chłopak został w podziemiach. Nie mogła go tak zostawić.
-Gdzie jesteś? - zawołała nie zważając, że nauczyciel ją dorwie. - Nathaniel! - - wciąż wołała.
Nagle usłyszała, że chłopak gorączkowo wykrzykuje jej imię.
- Chodź - złapała go za rękę i udała się w stronę schowku na miotły.
Niestety nauczyciel był już niemal za nimi.
- Conjunctivitis - szepnęła, celując w nauczyciela, a przerażający blask oślepił profesora, zostawiając w tyle.
Wbiegła z Nathanielem do schowka na miotły i odetchnęła głęboko osuwając się na ziemię.
- Będziemy mieć okropne kłopoty - powiedziała poważnie i spuściła głowę. - Przepraszam, ze mną zawsze dzieją się takie rzeczy - rozłożyła bezradnie ręce.
Wtem zauważyła, iż skrzat przestał się dusić. Siedział teraz skruszony na podłodze w schowku na miotły. Mimowolnie uśmiechnęła się.
- Lumos - powiedziała cicho zaklęcie, a na końcu jej różdżki zapaliło się niewielkie światełko. - Miejmy teraz nadzieję, że nas nie znajdzie - wbrew wszystkiemu zaśmiała się cicho. - Ale przyznaj, było śmiesznie, prawda? - spojrzała na niego dużymi oczami.
Rozejrzała się wokół. Wiele razy lądowała w schowku na miotły, nie zawsze z odpowiednimi osobami i można powiedzieć, iż była przyzwyczajona do tego miejsca.
Wytężyła słuch i usłyszała zbliżające się do schowka kroki nauczyciela. Spojrzała nerwowo na towarzyszącego jej chłopaka.

Uczeń Gryffindoru

Uśmiechnął się szeroko i wyszczerzył tryumfalnie zęby.
- Udało nam się ,B! Udało się!
Wykrzykiwał zachwycony.
- To nie jest w żadnym stopniu Twoja wina, kobieto.
Uśmiechnął się ,po czym nachyliwszy się nad nią złapał ją za podbródek ,żeby spojrzała mu w oczy.
- To w 60% wina skrzata ,który się zakrztusił. Nie masz się czym obwiniać... To ja mogłem pomyśleć i nie panikować. Czy ty od początku wiedziałaś ,że on przeżyje i nie ma o co w ogóle robić zachodu?!- Spytał z żalem siadając pod przeciwległą ścianą.
Skrzat ,który już najwyraźniej się rozbudził zrobił skruszoną minkę, szorując podłogę ,jak gdyby uzależnił się już od sprzątania.
- chłoszczyść - mruknął machnąwszy różdżką ,a kurz i pojedyncze błotko ,apierki jakby stopniowo wyparowywały ,unosząc się w obłoku emanującego ładem pyłu. W tym samym momencie również miotły ,pootwierane szufladki i porozwalane zeszyty ,książki poukładały się w rządkach na przeznaczonych ku temu miejscach. Jedynie dwie miotły i zeszyt uczniowski ,który najwyraźniej ktoś kiedyś zgubił leżały na środku drgając ,jakby z wysiłku ,szukając swoich miejsc.
Gdy dziewczyna oświetliła pomieszczenie zaklęciem uśmiechnął się mimowolnie. Po pierwsze ;wyszli z tego cało ,a po drugie pomieszczenie wyglądało ,jakby chłopak sprzątał od pięciu godzin.
- Z pewnością nas nie znajdzie ,jakiż miałby ślad? Jesteś perfekcjonistką w dobieraniu kryjówek. Mniemam ,że znasz to miejsce z doświadczenia.
Kaszlnął ,próbując ukryć śmiech.
Nigdy nie przebywał w tym miejscu ,ponieważ nie miał miotły i wcześniej gdy już przed kimś uciekał decydował się po prostu na tradycyjny sposób; nogi z dupy i wmig.
Zauważył ,że dziewczyna wyjątkowo się nad czymś skupia ,a uśmiech zrzedł mu z twarzy. Zbliżał się ów nauczyciel... Drzwi rozwarły się ,z trzaskiem lądując na ścianie.

Uczeń Slytherinu

Śmiała się tryumfalnie wraz z Nathanielem.
- Jesteśmy świetni! - powiedziała rozradowana. - A to miejsce znam z doświadczenia - roześmiała się. - A żaden nauczyciel nie powinien nas znaleźć, przecież musiałby nas wykryć jakimś zaklęciem - wzruszyła ramionami. - A jeśli nas znajdzie, to muszę powiedzieć, iż mamy naprawdę, ale to naprawdę przesrane. Użycie przeciw profesorowi zaklęcia oślepiającego jest surowo karane - zaśmiała się mimowolnie.
I właśnie w tym momencie drzwi otworzyły się z hukiem, zaś do schowka wkroczył nauczyciel. Blaise szybko zgasiła światełko na różdżce i pociągnęła chłopaka bliżej ściany, kładąc palec na ustach.
- Cii - wyszeptała.
Początkowo profesor spojrzał tylko w stronę siedzącego na ziemi skrzata, a Blaise nieco się uspokoiła. Może nas nie zauważy - pomyślała, jednak wiedziała, iż ich losy są przesądzone. Wylądują u dyrektora, który odejmie ich domom punkty, a oni sami dostaną jakąś okropną karę.
- Nathaniel - zaczęła tak cicho, że niemal niedosłyszalnie. Miała nadzieję, iż chłopak ją słyszy. - Uciekamy? Czy zostajemy? - spytała przysuwając się jeszcze bliżej ściany.

Dorosły Czarodziej

- Malowanie ścian jest niezwykle przyjemne - zapewnił Megan. Sam, jeśli mógł lubił się nimi bawić. Albo sprejami. Uśmiechnął się na myśl jak pięknie przyozdobił kiedyś swój pokój. Rodzice potem byli okropnie źli i to nie za to, że zniszczył ściany, w końcu można było naprawić wszystko jednym machnięciem różdżki. Chodziło im raczej o to, że babrał się w mugolskich wynalazkach.
Nagle, jego przemyślenia przerwał huk otwieranych drzwi. Stał tuż przy nich, więc uderzyły go mocno w głowę. Padł na podłogę.
Tym czasem Charlie, widząc w jakim stanie jest Sebastian, rzucił się na winowajców .