Wielka Sala

Uczeń Gryffindoru

Hayley westchnęła. Albo Kambuji ją zignorował, albo nie usłyszał, a że Gryfonka charakteryzowała się przesadyzmem, uznała, że prawdziwa jest pierwsza opcja.
Dziewczyna zgarbiła się i włożyła do ust listek mandarynki, jednocześnie wybijając stopę w ławkę rytm jakiejś piosenki, którą ostatnio słyszała.
Znowu robisz z siebie idiotkę, Hayley, pomyślała i zsunęła się ze stołu, siadając na ławce.

Uczeń Slytherinu

Swymi intensywnie zielonymi oczami spojrzał w stronę wielkiego Gryfona siedzącego obecnie przy stole czerwonych. Uniósł tylko lekko brwi i powrócił do picia kawy. Czuł, jakby siedział tu już bardzo długo. Spojrzał na swój stary zegarek przewieszony przy ubraniu. Wcale tak wiele czasu nie minęło. Przeniósł wzrok na kubek z czarnym napojem i zajął się dopijaniem kawy.

Uczeń Gryffindoru

- To południowa Afryka, mieszkam mała wieś - uśmiechnął się, potrząsając energicznie jej drobną dłonią. Był zachwycony. Już pierwsza osoba go lubi! I ma ładny uśmiech.
Zerknął na rozlany przez Vivien sok. Tak chyba się nie robi, bo nie można marnować dóbr.
- Jestem z pierwsza klasa. Dopiero przjechałem. - uniósł szklankę, od razu wypijając pół napoju. Zamrugał. - Jakie to smaczne, prawda?

Uczeń Gryffindoru

Hayley westchnęła głosno, niemal ostentacyjnie i wstała. Mimo, że przywykła do tego, ze dużo osób ją ignoruje, czułą się niedowartościowana. Opuściła salę szybkim krokiem.

Uczeń Hufflepuffu

Uśmiechnęła się, nieco zniesmaczona jego podejściem do ludzi. Wzięła głęboki oddech i uniosła głowę.
- Ową rozmową sprawiasz, że przestaje uważać, iż wiele straciłam. - rzekła, patrząc na jego dłonie. - zapomniała dziś odebrać Proroka Codziennego, może było tam coś ciekawego? - Piszą coś interesującego w tej gazecie? - spytała wciąż miłym głosem.

Uczeń Gryffindoru

Spojrzał za Halys, nieco jakby wystraszony. Dopiero teraz zauważył niepozorną dziewczynę, która doskonae pamiętał. Jak było mu wstyd, że nie usłyszał jej słów!
Wychylił się, szybko łapiąc ją w mocnym uścisku za rękę.
- Cześć! - uśmiechnął się do niej przepraszajaco, kiedy nagle rozgległ się głośny trzask... i kolejny... i znów...

Pociągnał za obrus, zrzucajac na siebie i podłogę talerze i szklanki. Częściowo z jedzeniem.

Uczeń Ravenclawu

- Jestem niezdarą, zawsze coś rozlewam... czy coś- wymamrotała Vivien, wyciągając różdżkę i mówiąc Chłoszczyć , sok zniknął ze stołu. Zrobiło jej się dodatkowo głupio, że Hayls wyszła, trochę zignorowana.
- Ty... nie wyglądasz na pierwszoklasistę, Kambuji. Jesteś taki... wysoki. Chyba nie masz 11 lat?
Kiedy Kambuji powiedział tak o soku. Zrobiła głupią minę.
- Hm... O tak, bardzo smaczny ten... sok... Nie piłeś nigdy?
Wtedy Kabuji wstał, złapał Hayls za rękę i... prawie wszystko spadło ze stołu.
- Widzę, że nie tylko ja jestem niezdarą...- powiedziała uśmiechając się lekko- Umiesz jakieś zaklęcia, Kambuji?- zapytała. Ponownie wyciągnęła różdżkę, gotowa posprzątać bałagan.

Uczeń Gryffindoru

Z tego wrażenia i tego, że tak wszystko napsuł, puścił Hayls, pozwalajac jej iść.

Szybko zaczął zbierać z siebie kawałki naczyń, kręcać głową zrozpaczony.
- Zepsute, zepsute... wszystko naprawię... - uniósł nieco zagubione spojrzenie na Viv, uśmiechajac się jednak od razu. - Bo... Mój rodzice dopiero teraz uzbierali pieniądze. Jestem z bardzo, bardzo biednej wsi. Mam 17 lat, ale klasa pierwsza. Od nowa wszystko. Te złota są trudne u nas do uzbierania. Dlatego dopiero teraz. Tu wszystko takie nowe!

Uczeń Ravenclawu

Vivien spojrzała z czułością na murzyna. Był taki szczery i... dobry... Reparo, Chłoszczyć, Wingarduim Leviosa. Vivien mruczała te zaklęcia, pomagając sprzątać gryfonowi. W krótkim czasie wszystko wróciło na swoje miejsce.
- Rozumiem, Kambuji. Masz szczęście, że w ogóle tu trafiłeś. A twoja rodzina nie może tu przyjechać? Dyrektor nie dał ci pieniądze na pokrycie podróży?- Vivien była pewna, że są jakieś datki. Usiadła z powrotem przy stole. Chciała napić się soku, ale rozlał się wcześniej. Cofnęła rękę.

Uczeń Slytherinu

- To jeszcze straszniejsze - odpowiedział i obrócił w rękach kubek z kawą. Nie była specjalnie gorąca, więc szybko dopił to co jeszcze miał. - Jak chcesz wiedzieć, czy jest w niej coś interesującego, to może po prostu do niej zajrzyj? - Stwierdził i wstał od stołu. Jeszcze raz omiótł szybko wzrokiem zebranych w sali i na nic nie czekając ruszył do wyjścia. Już po chwili w Wielkiej Sali nie było śladu po Valentinie.

Uczeń Gryffindoru

Tak szybko wszyztko wróciło na miejsce! Nie było śladu po bałaganie, jaki narobił. To niesamowite. Przez krótką chwilę tylko wpatrywał sie w Vivien z zafascynowaniem.
Ponownie nalał sobie soku do szklanki, po chwili unosząc się by nalać soku również Vivien.

- Nie bardzo... - westchnął nieco smutno, słysząc słowa Vivien. - To bardzo drogie. Dyrektor i tak pomaga. Ale ja chce pracować i wysyłać dla rodziny.

Uczeń Ravenclawu

Vivien po raz tysięczny w ciągu całej rozmowy z Kambujim zarumieniła się, widząc jego spojrzenie.
- Chcesz pracować, gdzie i kiedy będziesz miał na to czas?- zapytała zdziwiona- Nigdy nie czarowałeś, Kambuji? Musiałeś jakoś czasem wyrażać to, że masz zdolności... Prawda?
Podziękowała za sok i napiła się trochę. Ponownie wbiła spojrzenie w chłopaka i mimowolnie uśmiechnęła się.
- Masz świetną fryzurę.

Uczeń Gryffindoru

Wzruszył ramionami, popijając ten przepszyny, kolorowy sok.
- Gdzieś muszę. Taki mały miły chłopiec powiedział, że niedaleko jest miasteczko... Hogesemad? - zerknął w stronę talerza z kanapkmi. Wyglądało jak... na pewno coś niesamowicie smacznego. Sięgnął po jedną kanapkę, biorc od razu wielki kęs.

- Czasem - skinął głowa, kończąc knapkę. - Zdarzały się dziwne rzeczy, Mędrzec myślał, że jestem błogosławioy przez duchy. Wszyscy myślą tak.

Wyszczerzył się radośnie, dotykajac jednego z dredów.
- U nas mamy różne fryzury. Jeśli chcesz, mogę zapleść ci dużo warkoczyków.

Uczeń Ravenclawu

- Taaak... Hogmsmeade...- potwierdziła. Lekko zaszokowana przyglądała się jak Kambuji w ekspresowym tempie zjadł kanapkę. Sięgnęła po kolejne jabłko i zaczęła je powoli jeść. Zaśmiała się lekko.
- Macie tam jakąś religię... że tak mówił?
Vivien ponownie zaczęła się śmiać.
- Myślisz, że dobrze mi będzie w warkoczykach?

Uczeń Gryffindoru

Uśmiechnął się do nej przyjaźnie, sięgając po kolejną kanapkę.
- W RPA jest mnóstwo religii. I mnóstwo języków. Wciąż w małych wsi wierzymy w duchy, przodków i natury siłę.

Ta kanapka smakowała trochę dziwnie. Miała na sobie jakiś brązowy krem i smakowała bardzo słodko... W zasadzie, smakowało mu.
- Nie wiem, ale może tak? Zawsze mozna naprawić.