Wielka Sala

Prefekt Naczelny

- Nie zrobisz tego, powstrzymam cię! - walnęła ręką w stół, aż szklane naczynia się zatrzęsły. - Ała, ała, ała - zaczęła chuchać i dmuchać na na dłoń. - Patrz, co ze mną zrobiłaś! - ciągle obserwując Effie, napiła się herbaty i padła nieżywa na ławkę.

Prefekt Naczelny

- Nikt nie powstrzyma nikczemnej Effie Fontaine! - Powiedziała złowrogo, gdy jej siostra padła na ławkę. Zaczęła więc ją szturchać.
- Bell, Bell, ale ja dolałam tej trucizny do kawy, nie do herbaty - powiedziała wskazując na dzbanek z kawą. - Po za tym ty jako kochana siostrzyczka powinnaś mnie wspierać, planować ze mną zagładę, a nie umierać na ławce!

Prefekt Naczelny

Otworzyła jedno oko.
- Ja umarłam, powinnaś się martwić, a nie mówić, że dolałaś trucizny do kawy - powiedziała szeptem i znowu udawała, że nie żyje.

Prefekt Naczelny

- Och Bell nie umieraj! - Zawołała teatralnie rozkładając ręce w rozpaczy. Sięgnęła po herbatę którą przed chwilą piła jej siostra - Obiecuję, że nie zrobię zagłady i nie będę panować światem! Tylko ożyj! Inaczej wolę umrzeć tu z Tobą niż błąkać się samotnie po tym okrutnym i pełnym niesprawiedliwości świecie - powiedziała roztrzęsionym głosem.

Prefekt Naczelny

- Aaa, aa! Widzę światełko w tunelu, ono mnie wzywa! - wydzierała się na całą salę. - Ef, ratuuuj! - kopnęła niechcący w stół, przez co na podłogę spadł dzbanek z herbatą. Napój rozlał się, tworząc na podłodze dużą kałużę, a naczynie potłukło się na kilkanaście kawałków szkła.

Prefekt Naczelny

- Nie Bell nie! Idź w stronę ciemna, unikaj światła i jasności, Bell idź w tą ciemną stronę! - Krzyknęła trzymając Bell za rękę i ciągnąc ją, jakby chciała ją skądś wyrwać. Nie zwróciła uwagi na rozlaną herbatę, przeżywała obecnie zbyt duży dramat.

Prefekt Naczelny

- Jest tylko jedna - zaśmiała się, nie mogąc dłużej powstrzymać. - Musisz rzucić mi linę, inaczej nie dam rady! - trzymała rękę Eff. - Aa, motylek mnie goni, zielony motylek! - otworzyła oczy. - Eee, zamienił się w niebieskiego.

Prefekt Naczelny

- Jeee Bell ty żyjesz - powiedziała podnosząc uradowana ręce w górę. Po chwili je opuściła i wyciągnęła różdżkę celując w podłogę.
- Chloszczyść, Reparo - powiedziała, a podłoga ponownie była czysta, natomiast dzbanek się zreperował, odstawiła go więc bezpiecznie gdzieś na stół.

Uczeń Slytherinu

Hanna widząc, co wyprawiają dziewczyny wybuchła niekontrolowanym śmiechem.
-Jesteście siostrami?-zapytała nagle zdumiona-Wydajecie się zupełnie różne

Uczeń Hufflepuffu

Cassie uważnie obserwowała sytuację i nie mogła powstrzymywać się już dłużej od śmiechu. Odstawiła sok, łapiąc się za brzuch cicho się śmiała. Tego jej brakowało w domu. Śmiechu. Jakby był tam zakazany. Usłyszawszy głos Hanny, skierowała wzrok w jej stronę i zaśmiała się z jej miny.
- Przecież macie różne nazwiska!

Prefekt Naczelny

- Dzięki ci, o pani, wyciągnęłaś mnie z tej straszliwej, ciemnej otchłani! - ukłoniła się teatralnie przede Effie. - Chociaż jak tak popatrzeć, zielony motyle był tym, który chciał mnie zabić, a przecież ty jesteś zielona.
- Tak się czasem zdarza - powiedziała do Hanny. - A inne nazwiska w niczym nam nie przeszkadzają, no nie?
Poszukała wzrokiem herbaty, którą wcześniej piła. Wyglądało, że to właśnie ona się wylała, więc po szybkiej obserwacji innych stołów podeszła to pustego, Krukonów i przyniosła nowy dzbanek.

Prefekt Naczelny

- Tak jesteśmy siostrami. A inne nazwiska, no cóż. Ojciec wspólny, a moje nazwisko jest od ojczyma - powiedziała biorąc od Kiki dzbanek z herbatą i nalewając sobie napoju. Szybko zrobiła dużego łyka. - Sugerujesz że byłam złym motylem który Cię chciał zabić?

Prefekt Naczelny

- No a niby co chciał zrobić? Oczywiście, że zabić, chociaż tak właściwie, nie jestem pewna, bo mnie nie złapał - mówiła, kręcąc szklanką, tak, ze znajdując w niej herbata ledwo się nie wylewała. - I zamienił się w niebieskiego.

Uczeń Slytherinu

Hanna uśmiechnęła się radośnie.
-Tak to się zdarza-mruknęła pod nosem i zaciągnęła się zapachem świeżego pieczywa.Rozejrzała się wokół siebie, uczniowie pospiesznie opuszczali salę, co oznaczało, że już niedługo czas zaczynać pierwszą lekcję. Wstała z miejsca i uśmiechnęła się promiennie.
-Ja już lecę-oznajmiła dziewczyną i powoli skierowała się do wyjścia.

Prefekt Naczelny

Również rozejrzała się po sali, patrząc na stopniowo wychodzące osoby.
- Okej na razie - powiedziała do Ślizgonki po czym zwróciła się do siostry - nie ma pewności, że chciał Ci zrobić krzywdę, sądzę, że to był motylek pchający Cię w ciemną stronę, żebyś czasem nie poszła w tą jasną, co wiadomo, ciężko by się skończyło.