Wielka Sala

Uczeń Hufflepuffu

Jej słuch był teraz mocno wyczulony. Usłyszała cichy śpiew, jednak nie odwracała się. Nie chciała tego kogoś spłoszyć, jednak jego głos był naprawdę dobry. Spróbowała zignorować to co teraz usłyszała i udała, że interesują ją to co dzieje się obok.
- Ładnie ci w fioletowym - powiedziała szczerze, lecz jednym uchem wysłuchiwała fragmentu piosenki. Piosenki... kogo to było? A! Vana Morrisona, tak.

Uczeń Hufflepuffu

- Och, Williamie, jesteś okropnym pesymistą! - skarciala go wzrokiem, odstawiajac kubek na blat. Gdy nachylil sie do Cass, drgnela nieznacznie i cicho mruknela. Jego zapach... - Kreatywnosc? - uniosla brew w gescie zainteresowana i spojrzala mu w oczy. Kiedy zaczal spiewac, poczula zimny dreszcz przechodzacy po plecach az do karku. - Nie przerywaj, spiewaj dalej - rzekla cicho prawie gardlowo.

Uczeń Gryffindoru

- Wiem - przyznała. Blair zdecydowanie miała zbyt wysoką samoocenę.
Zauważyła, że Jane czegoś słucha. Ale fioletowowłosa nic nie usłyszała.
- Słuchasz czegoś? - zapytała z ciekawością. Ona najwyraźniej była głucha.
Napiła się herbaty. Ale tych ciastek nadal nie było.

Uczeń Slytherinu

Zaśmiał się ledwie słyszalnie. Momentalnie miał wrażenie, że w całej sali zrobiło się cicho, ale szczerze mówiąc, o to nie dbał. Widział, że Cass drgnęła, ale nie wiedział, jak zareagować.
- Oj nie, chyba już wykupiłem mojego fanta? - zapytał, wyginając usta w podkowę w minie małego dzieciaka, któremu zabrano zabawkę. - Część dalsza przy innej okazji. Z resztą nie wypada mi śpiewać moich ulubionych piosenek, skoro nie wiem nic o Twoim życiu osobistym. Jeszcze bym Cię uraził i co?

Uczeń Hufflepuffu

Zasmiala sie.
- Jestes brutalny... - jeknela, oddajac mu kubek kawy - Zeby tak nagle urwac... Przestac... To to jak wbic noz w wrazliwe serce kobiety! - w jej glosie mozna bylo wyczuc odrobine teatru. - smacznego - dodala, gdy objal kubek kawy dlonmi. - Zyciu osobistym? A co chcialbys o nim wiedziec? Skoro jakas informacja ma byc karta przetargowa, aby uslyszec Twoj glos ponownie... Pytaj, o co chcesz.

Uczeń Hufflepuffu

Było już dosyc późno. Jej żołądek domagał się pokarmu. Brak jedzenia przez cały dzień nie wróżył nic dobrego . Otworzyła wrota Wielkiej Sali. Nie byłą sama. Nawet wiecej. W Sali było znacznie wiecej osób niż mogłaby pomyśleć. Podeszła do stolika puchonów. Chwyciła pierwsza z brzegu przekąskę i włożyła do ust. Nareszcie. Pomyślała , rozkoszując się samkiem jedzienia. Gdy przełkenłą wszystko zdecydowała się odezwać.
- Dobry wieczór wszystkim . - skinęła głową rozgladając się.

Dorosły Czarodziej

Wszedł do sali, wcześniej dokładając swoje szanowne miotły oraz mopy. Tuż zanim dreptał Charlie podskakując wesoło. Czuł energię wszystkich młodych ludzi wokoło. Kogut automatycznie skierował się w stronę stołu puchonów i usiadł obok nadobnej puchonki. Wobec tego Seba również usiadł obok dziewczyny.
- Witaj- powiedział do niej z uśmiechem.
- Co spożywasz dzisiejszego dnia, piękna dziewico?

Uczeń Hufflepuffu

Spojrzała na mężczyzne obok niej. Pierwszy raz go widziała. Nowy, jak widać. Spojrzała na trzymane w reku jedzenie.
- Zdaje się , że chyba placek. - uniosłą jedną brew ku górze. - Kim jesteś , jeśli można wiedzieć ? - spytała wyraźnie zainteresowana.

Dorosły Czarodziej

- Placek- powtórzył, jakby było to najpiękniejsze słowo świata. Istotnie było w owym wyrazie trochę niewypowiedzianego romantyzmu.
- Wybacz to niedopatrzenie. Jestem Sebastian Mop, pracuję tutaj. Mógłbym poznać Twoje imię?- zapytał pochylając się bliżej dziewczyny.

Uczeń Hufflepuffu

- Nora. - przedstawiła się , uważnie przyglądając się mężczyźnie. - Masz ochote ? - wyciągnęła w jego stronę talerz na którym leżało pare placków.
upomnienie 2/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Uczeń Gryffindoru

Spojrzała na zegarek i przeraziła się, widząc, która jest godzina.
-Przepraszam was, muszę pędzić - powiedziała zbierając swoje rzeczy do torby. - Blair, odezwę się do ciebie, pojechałyśmy do Londynu razem. Może jutro ? - zaproponowała - napiszę ci list, albo spotkamy się w pokoju wspólnym. Miło było mi was poznać, pa - powiedziała, odwracając się w stronę wyjścia.

Uczeń Hufflepuffu

- Pa. - powiedziała krótko i odprowadziła July wzrokiem.
Uśmiechnęła się jeszcze tajemniczo do Blair i sięgnęła po bułkę.
Posmarowała ją masłem, jednym ruchem rozsmarowała miód i ugryzła pierwszy kęs.
- Jak to jest? Być... sama wiesz kim. - rzekła cicho i przysunęła się bliżej Blair, aby nikt nie mógł ich usłyszeć.

Uczeń Gryffindoru

- Jutro? Mi pasuje - powiedziała wesoło - pa.
Odwróciła się w stronę Jane.
- Eee, raczej tylko się wyróżniasz, no i masz więcej możliwości wnerwiania innych - stwierdziła cichym glosem - ja na przykład w pierwszej klasie straszyłam francuzeczki z Beauxbatons.
Oj tak, to był piękny rok. Ale ile można wytrzymać z kimś tak głupim? Prędzej czy później, Blair by chyba zamordowała jedną z tych panienek. Miały, niestety (a może i stety) inteligencję mniejszą od dwulatki.

Uczeń Slytherinu

- Nie jestem brutalny. Najwyżej szczery... Chociaż określenie "Ślizgon" wyjaśnia chyba wszystko, czyż nie? - zaśmiał się, popijając kawę. - Dziękuję za oddanie. - dodał po chwili. Podobała mu się teatralność, jaką posługiwała się Cass. Zawsze, nie wiadomo jak, idealnie dopasowywała się do nastroju i zachowania, jakby wiedziała więcej, niż wie on sam. - Czyżby mój głos był aż tak godny uwagi? Słyszałaś słowa tej Puchonki? Tej, która się zaczęła do nas lepić? - zapytał szybko. Wydawało się tak, jakby zmieniał temat, ale było inaczej. Z pozoru dwa różne tematy łączył wspólny sens. - Określiła mnie męską wilą. Nie jestem pewny, czy mógłbym wabić swoją urodą, ale może w takim razie mógłbym głosem, jak myślisz? - stwierdził z charakterystycznym uśmiechem. - W sumie niczego mi do szczęścia nie brakuje, ale skąd mam wiedzieć, czy jeśli zacznę Ci śpiewać jakieś piosenki o miłości i tym podobne, nie przyjdzie tu Twój facet i mnie nie pobije? - zapytał z udawanym przerażeniem. Oczywiście każdy, kto go znał, wiedział, że William nie dał by się nawet dotknąć, nie mówiąc już o pobiciu, ale jak się bawić, to bawić. Na całego.

Uczeń Hufflepuffu

- Och, mój drogi, nie uwierzę, że pragniesz zostać wrzucony do szufladki z tytułem "ślizgon". - zaśmiała się, chwytając za kawałek pomarańczy. Zerknęła na niego pytająco w geście nakarmienia Williama. - Męska wila? - spojrzała na niego analizując każdy fragment ciała, po chwili się zaśmiała - No, no. Nawet pasuje. Wiesz, one nie tylko urodą bawią, ale i głosem. A Tobie to się niesamowicie udaję... Czy mam się zacząć Ciebie bać? - uniosła brew. - Myślę, że o to nie masz, co się obawiać, Will. Lepiej dalej czaruj mnie głosem. - pokazała mu język.