Wielka Sala

Etta weszła do Wielkiej Sali. Od razu rzuciło jej się w oczy, że przy stole Gryfonów nie ma właściwie nikogo, za to stół Hufflepuffu jest wyjątkowo zatłoczony. Ruszyła więc w tamtym kierunku. Podeszła do chłopaka i dziewczyny, siedzących na uboczu. Spojrzała na nich swoimi czekoladowymi oczami, uśmiechając się lekko.
- Cześć. Mogę się dosiąść?

Uczeń Hufflepuffu

- Jestem Nastria Qillathe. - powiedziała do chłopaka dalej się lekko uśmiechają. - Uczysz się czegoś? - spytała wskazując na książki i nalewając sobie soku do pucharku.

Uczeń Slytherinu

Napiła się jakiegoś dobrego soku. Odstawiła kubek i wyjęła z kieszeni małe kolorowe pudełeczko. Otworzyła je a w środku znajdował się mały wisiorek. Na jej buzi zawitał delikatny uśmiech.

Uczeń Slytherinu

Nie rozglądając się po sali, dotarła do stołu należącego do jej domu. Zajęła miejsce, na dziwnie pustej ławce, i z uśmiechem nalała sobie do szklanki herbaty. W myślach ubolewała nad tym, że nie ma przy sobie niczego mocnego, co pozwoliło by sie jej odprężyć. Upiła łyk herbaty owocowej i nie zważając na nic wbiła wzrok w sufit.

Uczeń Slytherinu

Usłyszała, że ktoś wszedł to odruchowo zamknęła pudełeczko. Schowała je do kieszeni, bo było malutkie. Rozejrzała się i ujrzała Angie. Poznała ją chyba kiedyś, więc posłała jej uśmiech.

Prefekt Hufflepuffu

Weszła do Wielkiej Sali. Zajęła miejsce przy stole puchonów. Nagle zamilkła, nie wiedząc czemu. Nie chciało jej się rozmawiać, bo o czym?
Wiedząc, że dziewczyna raczej nie zacznie rozmowy, zrobiła to pierwsza.
- Jesteś z Anglii? Czy może z jakiegoś innego kraju?

Usiadła obok niej i nalała do pucharu trochę wody. Uniosła szklankę ku ustom i zaczerpnęła łyka. - Anglii? Nie. Urodziłam się w Islandii - uśmiechnęła się lekko i odstawiła pucharek. - A ty? Jesteś z Anglii?

Prefekt Hufflepuffu

- Tak... Niestety, albo stety. Urodziłam się i wychowałam w Dolinie Godryka wraz z trójką rodzeństwa.
Spojrzała po stole. Jakoś nie chciało jej się jeść, ale na na ciasto kawowe się skusi. Sięgnęła po niej i zaczęła jeść.

- W jakim wieku? Mam na myśli twoje rodzeństwo - spytała po chwili zastanowienia. - Również mam rodzeństwo. Dwóch braci bliźniaków - mruknęła i skrzyżowała nogi. Tak było o wiele wygodniej.

Prefekt Hufflepuffu

- Bracia, dziewiętnaście i osiemnaście, a siostra jedenaście - powiedziała.
- Bliźniacy? Pewnie są fajni - wyszczerzyła się. - Jak ich rozpoznajesz? - przerwała na chwilę jedzenie ciasta.

- Fajni? Fajni?! - powtórzyła kolejny raz nieco głośniej. - To małe potwory - zachichotała. - Potrafią być naprawdę okropni, aczkolwiek trudno ich nie rozpoznać. Są swoimi przeciwieństwami. Właściwie łączy ich tylko pasja do dokuczania starszej siostrze - ponownie zachichotała.

Prefekt Hufflepuffu

- Są młodsi? Myślałam, że starsi...
Skończyła jeść. Teraz jej wzrok spoczął na poszczególnych stołach. Może jest ktoś znajomy?

Uczeń Ravenclawu

Weszła do Sali. Była bardzo głodna. I zła. Rozgoryczona. Smutna.
Wiele myśli przechodziło przez jej głowę.
W końcu napisała list do matki. Napisała, jak sobie radzi. Jak się czuje, co się dzieje. Nie wszystko, oczywiście. Nie mogła i nie chciała.
Odpowiedź matki zaniepokoiła ją. Niby ta pisała, że wszystko jest w porządku, że bierze leki. A Fleur pomaga jej w domu. Jednak Gabrielle czuła, że matka nie mówi jej całej prawdy.
Nie miała ochoty na rozmowę z nikim. Wiedziała, że będzie wtedy arogancka i opryskliwa. Wtedy wiedziała, że Tiara nie myliła się mówiąc, że nadawałaby się do każdego domu, w tym także do Slytherinu.
Usiadła przy stole Krukonów i zaczęła jeść ciasto czekoladowe.

Uczeń Slytherinu

Usiadł przy stole zielonych, szukając czegoś odpowiedniego dla siebie. Przysunął do siebie kilka owoców i patrzył się na nie bez większego entuzjazmu, z drugiej strony stał jakiś tort. Nie mógł się zdecydować, sięgnął ostatecznie po dzbanek z kawą i napełnił kubek.

Uczeń Slytherinu

Wzięła torbę na kolana i zaczęła w niej grzebać. Po chwili wyjęła jakąś grubą książkę. Odstawiła ją na bok i nalała sobie herbaty owocowej. Posłodziła ją i odłożyła, bo była jeszcze za gorąca.