Pokój Życzeń

Uczeń Ravenclawu

Nie otwierał oczu nadal intensywnie myśląc nad tym co może narysować, kiedy jego uszu doszły pojedyncze dźwięki gitary uśmiechnął się do siebie. Jako, że najbardziej lubił szkicować chwycił mocno ołówek.
- No czekam na Twój występ. Tylko nie mów, że nie wiesz co zaśpiewać.
Sam zaczął kreślić pierwsze linie na białej kartce, nie śpieszył się. Najwyżej dokończy w wieży czy w wolnej chwili, nie lubił kiedy wydać było w jego pracach pośpiech i niechlujstwo.

Uczeń Gryffindoru

Hayley nic nie odpowiedziała. Powoli przypominała sobie chwyty, jakie umiała. Złapała kolejno kilka, uderzając rytmicznie w struny. Przypomniała jej się melodia jednej piosenki. Zaczęła grać, ale nie śpiewała, gdyż nie znała słów. Nuciła tylko cicho, tak, że pewnie nie mógł jej dosłyszeć.

Uczeń Ravenclawu

Słuchał jak grała, nie odrywając się od szkicownika. Odprężył się przy muzyce, więc szło mu coraz lepiej.
- Hayley! Nie miałaś przez przypadek śpiewać?
Zerknął jak trzyma gitarę i delikatnie uderza w strony, uśmiechnął się do niej.

Uczeń Gryffindoru

- Nie znam słów tej piosenki - powiedziała Hayley, przestając na chwilę grać. Nie umiała skupić się na jednym i na drugim. Gdy skończyła mówić, znów delikatnie uderzyła w struny. Zastanowiła się chwilę, po czym zaczęła grać inną melodię.

Uczeń Ravenclawu

Zakołysał się o wiele mocniej na fotelu niż do tej pory, przez co szkicownik zsunął mu się z kolan. Nie chciał aby zobaczyła co do tej pory udało mu się stworzyć, więc szybko się po niego schylił.
- Miałaś trochę pośpiewać, a gra chyba bardziej Ci teraz przypadła do gustu. - Uśmiechnął się do niej życzliwie wracając do swojej pracy.

Uczeń Gryffindoru

- Musiałabym się rozśpiewać. - Hayley wzruszyła ramionami i odłożyła gitarę. Podeszła do stołu i wzięła trochę winogron. Wpakowała je do buzi i usiadła na kanapie, wyciągając się wygodnie.

Uczeń Ravenclawu

- To na co czekasz? - odłożył szkicownik na bok, rysunkiem do dołu. Sięgnął po zaczęte jabłko i podrzucił je zanim znów wbił w nie zęby.
- No chyba, że Cię krępuje? Mogę wyjść na chwilę.
Poprawił koszulkę, która podwinęła się lekko ku górze i wygładził rękawy bluzy.

Uczeń Gryffindoru

- Skąd. - Hayley usiadła i zerknęła na zegarek na nadgarstku. - Kurczę - powiedziała. - Zaraz będę musiała iść.
Wstała i odłożyła resztę winogron na stół.

Uczeń Ravenclawu

- To może innym razem usłyszę jak śpiewasz - uśmiechnął się do niej szeroko, zerkając na szkicownik.
- Ja jeszcze mam czas, więc zostanę. Nie mogę przepuścić takiej okazji i muszę chociaż usiąść za perkusją.
Spokojnie też dokończę rysunek. Odłożył jabłko i usiadł za instrumentem, chwycił pewnie pałki i zaczął powoli uderzać po kolei w werble i talerze.

Uczeń Gryffindoru

- DO zobaczenia - powiedziała dziewczyna i wyszła z Pokoju Życzeń. Rozejrzała się po korytarzu, a następnie zamknęła za sobą drzwi. Tak jak się spodziewała, nie było słychać niczego z pokoju - więc jednak był dźwiękoszczelny.

Uczeń Slytherinu

Juliette zatrzymała się przy kamiennej ścianie. Z tego co udało się jej usłyszeć w damskiej ubikacji wynikało, że tutaj ma znajdować się niejaki Pokój Życzeń.
Zaintrygowana, postanowiła sprawdzić wiarygodność ich słów. Okrążyła ścianę trzy razy, powtarzając w myślach, co chce uzyskać.
Nic. Zupełnie nic. Westchnęła z zażenowaniem.
Nie spodziewała się, że Pokój może być zajęty..

Uczeń Hufflepuffu

Weszła po schodach na siódme piętro, żeby zobaczyć pokój w którym ostatnio była. Widziała, że zza drzwi wychodzi Hayley.
Co ona tu robi? zastanawiała się i kiedy podeszła do drzwii zobaczyła chłopaka grającego na perkusji. Nie odważyła się przejść przez drzwi, tylko zerkała na niego ukradkiem. Spodobał jej się rytm i zatrzymała się, żeby posłuchać jeszcze chwilę.

Uczeń Ravenclawu

- Do zobaczenia - zdążył się z nią pożegnać zanim wyszła, posłał jej szeroki uśmiech i spojrzał na perkusję. Nie zdawał sobie do tej pory sprawy z tego, że jest ona tak wymagającym instrumentem. Odłożył pałki na bok i palcem uderzył talerz, który zaczął się lekko kołysać.
Wrócił po szkicownik, ułożył go sobie na kolanach i zamknął oczy przypominając sobie najdrobniejsze szczegóły. Bez pośpiechu dokończył szkicować, krytycznym okiem przyjrzał się temu co pojawiło się na białej kartce papieru. Całkiem nieźle. Uśmiechnął się do siebie i w dobrym nastroju opuścił Pokój Życzeń.

Uczeń Slytherinu

Weszła do pomieszczenia. Pokój nie był duży. Pod jedną ze ścian stały dwa fotele, a pomiędzy nimi stolik. Bez słowa podeszła do nich i zajęła jeden z nich. Były bardzo wygodne.
- Nie siadasz?
- Nie żartuj sobie. Widziała jak na mnie patrzyłeś. Proszę Cię tylko i wyłącznie o ta jedną przysługę.
- Nie mogę Ci powiedzieć nic więcej… Odwrócisz się ode mnie – odparła. Jeszcze chwila, a łzy, które zebrały jej się w kącikach oczu zaczną spływać po policzkach.

Uczeń Ravenclawu

Wszedł do wygodnego pokoju i rozejrzał się.
- Tak mało, a tak wiele - mruknął pod nosem.
- Ale o czym ty właściwie mówisz ? - zapytał patrząc na dziewczynę - jeśli cię uraziłem to przepraszam - powiedział nagle. Po chwili westchnął i powiedział.
- Myślisz, że jak będziesz miała bliznę na twarzy to przestanę się do ciebie odzywać? - spytał - ja nie mam takiego zamiaru - powiedział uśmiechając się i siadając na fotelu. Faktycznie był bardzo wygodny. Kiedy zobaczył łzy kręcące się w jej oczach przybliżył się do niej.
- No co ty... Aż takie to straszne ? Nie wierzę, napewno bym się od ciebie nie odwrócił, nie jestem taki jak inni... - szepnął po cichu.