Pod portretem

Uczeń Ravenclawu

Vivien ubrana w gruby szlafrok, na bosaka i z małą torbą w ręku stanęła przed portretem. "No świetnie"- pomyślała. Już przez dobrą godzinę szukała miejsca, w którym znikali gryfoni, by dostać się do swojego dormitorium, w poszukiwaniu Lizzy. I doszła tutaj. Zmęczona i zdenerwowana usiadła na schodku. Kiedy zaczął się poruszać, zrezygnowała ze swojego miejsca i usiadła niedaleko portretu grubej kobiety.

Lizzy przeszła przez portret Grubej Damy. Ku jej zaskoczeniu, nieopodal siedziała znajoma blondynka, odziana w szlafrok i ze zmarnowaną miną.
-Vivien? Długo już tu siedzisz? -zapytała lekko rozbawiona. Ten dzień był dziwny, spełniało się wszystko, czego sobie zażyczyła. -Ja też mam wskoczyć w szlafrok?

Uczeń Ravenclawu

Viv spojrzała na koleżankę i wstała robiąc tryumfującą minę.
- Ha! A więc znalazłam wasz pokój wspólny- powiedziała zadowolona. Po chwili mina jej zrzedła i spojrzała na Lizzy.- Tak, załóż szlafrok. Wbijamy na piżama party- rzuciła ironicznie, podnosząc oczy do góry.
Przez chwilę stała w milczeniu, po czym dodała:
- Albo może wskocz w szlafroczek. Ale pod spód załóż na siebie coś, fajnego jeśli masz. Pamiętasz, że miałyśmy gdzieś wyskoczyć?
Uśmiechnęła się cwaniacko.

-Jak mogłabym zapomnieć? -Mrugnęła do dziewczyny, jednak i jej po chwili mina zrzedła. -Nie mam się w co ubrać. Mówię poważnie. Wejdź i zobacz, może ty coś wymyślisz, hm? -Mruknęła hasło i gestem zaprosiła Vivien do środka.

Uczeń Ravenclawu

[nie moge wejsc xD, nawet nie widzę, że tam coś jest, bo jest tylko dla gryfonów, ty też nawet nie widzisz, gdzie jest pokój krukonów]
- Nie dzięki, lepiej nie. Weź tą torebkę- powiedziała Viv i podała Lizzy małą torebeczkę.- Ma zaklęcie rozciągnięcia, więc wejdzie w nią wszystko co chcesz. Ja wezmę trochę swoich ciuchów, spotkajmy się w...- zamyśliła się na chwilę, po czym uśmiechnęła się charakterystycznie dla siebie- Na parterze w schowku na miotły.

[cholera, właśnie sobie przypomniałam xd]
-Jasne -zaśmiała się, słysząc nietypowe miejsce na spotkanie. -Niedługo będę.
Uśmiechnęła się na pożegnanie i z powrotem wbiegła do Pokoju Wspólnego, a później dormitorium.