Polana

Szybko zauważyła rudowłosą dziewczynę. Zarumieniła się nie co i momentalnie spoważniała. Usiadła podpierając się rękoma. Zdała sobie sprawę, że nie założyła rękawiczek.
- Raczej nie, leżenie w śniegu nie jest zbyt wyczerpującym zajęciem.- mruknęła wesoło. Posłała dziewczynie słodki, naiwny uśmieszek.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnęła się radośnie i usiadła na białym puchu, chwyciła zimną kulkę w dłoń i rzuciła przed siebie.
-Widzę, że nie tylko ja jestem wielką fanką śniegu-uśmiechnęła się nieśmiało. Spojrzała na dziewczynę i przygryzła dolną wargę.
-Mam wrażenie, że Cię znam-odparła odrzucając włosy do tyłu-Tylko jakoś nie wiem skąd.

-Często kręcę się po szkole, więc mogłaś mnie zobaczyć ot tak na korytarzu.- powiedziała zakładając rękawiczki.
- Mimo tego ja cię nie kojarzę, a przecież tak cudowny kolor włosów trudno przeoczyć.- Dotknęła swoich potarganych kudłów. Nagle zrobiła zdziwioną minę.
- Nie przedstawiłam się, a to może ci trochę pomóc w moim rozpoznaniu. Melanie Victor.

Uczeń Slytherinu

-Hanna Glau-podała jej rękę. Spojrzała na swoje włosy.
-Nienawidzę ich-prychnęła-Za bardzo się wyróżniają. Zawsze chciałam być blondynką, mieć takie włosy jak ty-uśmiechnęła się i z podziwem spojrzała na włosy Melanie.

Uśmiechnęła się nieśmiało. Nie znała Hanny i nie wiedziała jaki ma stosunek do pochodzenia.
- Mimo, że chciałabym się z tobą zamienić nie zrobię tego nigdy, nie przefarbuje ich.- Jakby dla wzmocnienia tych słów pokręcił przecząco głową.
- Za bardzo przypominają mi mojego ojca. Nie mogę ich się ot tak pozbyć.- Westchnęła.

Uczeń Slytherinu

Uśmiechnęła się.
-Ja sama nie wiem po kim odziedziczyłam ten kolor, nikt w rodzinie takich nie ma-westchnęła cicho.
-Twój ojciec musi być wyjątkowy-stwierdziła Hanna-Sprawić, że córka darzy go takim szacunkiem musi być dużym wyzwaniem.-opuściła głowę, kiedy przypomniała sobie swojego ojca. Nigdy go nie szanowała, traktowała go jak kogoś obcego.

Uśmiechnęła się życzliwie.
- Właściwie nie wiem jaki był. Wiem tylko, ze był mugolem. Stronił od zdjęć. Mam tylko dwa. Mama mówi, że był bardzo podobny do mnie. Może właśnie dlatego go tak cenię?- zamysliła się na chwilkę.
- Pewnie ktoś ma tylko podobnie jak ty wstydzi się ich i przemalował, albo pokryte są już siwizną.- Zaśmiała się.

Uczeń Slytherinu

Hanna skrzywiła się lekko słysząc słowo mugol, jednak zaraz uśmiechnęła się szeroko aby nie dać poznać po sobie, że słowo to wzbudziło w niej wstręt.
-Możliwe-zaśmiała się-Musiałabym przejrzeć rodzinny album, a tego raczej się nie podejmę.
-Twoja matka też jest mugolką?-zapytała.

Ulepiła śnieżna kulkę i szybko zmiażdżyła ją w dłoni.
- Nie, czarownica pełnej krwi. Gdyby nie to, że ojciec umarł nigdy nie poznałabym magii, jestem mu za to ogromnie wdzięczna.- uśmiechnęła sie pod nosem.
- Ty zapewne nie masz w rodzinie żadnego mugola?- spytała z zainteresowaniem.

Uczeń Slytherinu

-Nie-odpowiedziała i uśmiechnęła się lekko-I tak byś to odkryła. Magi nie da się nie zauważyć, otacza cię nawet jeśli nie chcesz jej w swoim życiu.-chwyciła śnieżkę i rzuciła ją przed siebie.

- Tylko, ze nie miałabym szans, żeby uczyć się w tej szkole. - powiedziała smutno. Zauważyła, że ma gęsią skórkę.
- Niech to. Niby temperatura spada, a zimno jak ..- powstrzymała się przed powiedzeniem przekleństwa. Wstała ze śniegu. Postawiła krok w kierunku zamku.
- Może pójdziemy? Zjadłabym coś.- zaproponowała Hannie.

Uczeń Slytherinu

-Tak, Hogwart to jedno z najlepszych miejsc w jakim byłam. Jest wyjątkowy.-westchnęła cicho i podniosła się ze śniegu.
-Rzeczywiście, jest strasznie zimno.-ruszyła za blondynką.-To idziemy do kuchni czy do wielkiej sali?

- Obojętnie. Byle by było ciepło i było jedzenie Niewiele wymagam.- uśmiechnęła się życzliwie.
- Ja od zawsze chciałam przyjść do Hogwartu, tyle o nim słyszałam. Był dla mnie wręcz nierealny, a tu nagle się w nim uczę.- powiedziała przejęta.

Uczeń Slytherinu

Zaśmiała się cicho.
-Ja wręcz przeciwnie, nie chciałam się tu uczyć-odparła Hanna-Ale teraz nie wyobrażam sobie być gdzie indziej.Tutaj czuję się najlepiej.-uśmiechnęła się delikatnie myśląc ile dla nie znaczyło to miejsce. Tutaj przeżyła wszystkie najlepsze chwile swojego życia.
-To może przyjdziemy do kuchni, tam jest spokojniej,

Uczeń Hufflepuffu

Przyszła na polanę, zbierając bukiet jesiennych liści. Wciąz zastanawiała się, gdzie zostawiła walizkę. Nie mogła sobie przypomnieć. Odpięła lekko płaszcz i zakręciła się wokół własnej osi. Oparła się o drzewo, bawiąc się jednym z liści, wyjęła papierosy.