Polana

Uczeń Hufflepuffu

Zaśmiała się na jej słowa.
- Och, obiecuję, że dość szybko zmieni Pani zdanie. Wcale nie jestem aniołkiem. To tylko pierwsze wrażenie, podobno na tym opiera się nasza opinia. I doprawdy nie chciałaby uczyć Pani moich klonów. Byliby bardzo irytujący, ciekawscy... - zaczęła wyliczać na palcach, lecz gdy poczuła nieprzyjemny wiatr, szybko założyła rękawiczki - ach, żądni przygód. Wie, Pani... W sumie podobnie zaczynamy... Tez jestem w tej szkole pierwszy rok, ale mam nadzieję, że zaaklimatyzuje się Pani równie szybko. A wracając do uczniów... Jacyś się zapewne znajdą, a jak nie to chyba będzie się Pani musiała zadowolić panną Lancaster. - zachichotała.

Zachichotała.
- Nigdy nie przepadałam za aniołkami. - powiedziała ze śmiechem.
- Mam nadzieję, że pomożesz mi trochę w lekcjach? Bo chciałabym tematy najpierw przerabiać z tobą, żebyś była moją doradczynią odnośnie "zainteresowania" lekcją. Co ty na to?

Uczeń Hufflepuffu

Uśmiechnęła się. Czy miała to traktować jako zaszczyt? Sama dokładnie nie wiedziała. Obiecała sobie, że potem się nad tym zastanowi.
- Ależ oczywiście, przyjemność po mojej stronie - dygnęła elegancko. - Oczywiście, mam nadzieję, że na poniedziałkową lekcję ktoś się zapisze. Doprawdy nie rozumiem, jak mogłam sama przyjść. Wśród uczniów było spore zainteresowanie zwierzętami - myślała na głos - No cóż - westchnęła. - Mogę być królikiem doświadczalnym.

Spojrzała na nią z "wyrzutem".
- Kiedy mogłabyś przychodzić na lekcję? Najbardziej pasowałaby mi sobota, szczerze mówiąc. - przeszła do następnego tematu, z zainteresowaniem przyglądając się wzorkowi śnieżynki na jej rękawie.

Uczeń Hufflepuffu

Nie zrozumiała spojrzenia nauczycielki. Jednak przez nie poczuła się nieco zmieszana. Powiedziałam coś nie tak? Pokręciła niezauważalnie głową, odrzucając od siebie "krytyka wewnętrznego". Spojrzała ponownie w oczy nauczycielki.
- Sobota jak najbardziej. Pasują Pani godziny wieczorne? Na przykład 19? - spytała uprzejmie, wiedząc doskonale, że akurat w ten dzień odsypiała cały ciężki tydzień i zwykle wstawała dopiero na obiad. Pamiętała również, że o 20 ma Obornę Przed Czarną Magią i ten termin idealnie pasował, lecz była skłonna iść na kompromis. Liczył się czas nauczycielki, nie jej. Miała cichą nadzieję, że profesorka wcale nie będzie dużo zadawała i patrzyła na aktywność na lekcji. - I lekcje będą u Pani w gabinecie?

Skinęła głową.
- Niech będzie 19. - zgodziła się. - Ale bez spóźnień, i wszystkie zadania odrobione. - zastrzegła groźnie. - W gabinecie chyba, że będziemy przerabiać zwierzaki większego kalibru. Będę ci dawać znać w piątki.

Uczeń Hufflepuffu

Skinęła głową, krzywiąc się lekko na prace domowe. Może nie będą takie złe?, pomyślała, uśmiechając się lekko.
- Dobrze, dobrze. - zgodziła się ze śmiechem. - Jeśli nie będę mogła Panią złapać, skorzystam z sowy. - dodała szybko - A czy na sobotnią lekcję mam już coś przygotować? - spytała, aby nie czuć się zielona o 19. Naprawdę kochała naturę zwierzaki, lecz większość jej wiedzy wynikała z obserwacji, a nie książkowej wiedzy. Zdecydowanie swój wolny czas wolała wykorzystać na praktykowanie nowych, nieznanych zaklęć. Przecież zwierzętami, zwłaszcza tymi dzikimi, nie mogła się zajmować w domu.

Zamyśliła się.
- Sowy, feniksy, hipogryfy. - wymieniła. - O tym będziemy mówić, jako o zwierzętach powietrznych o różnym stopniu rozwoju. Będzie mi miło, jeśli będziesz miała podstawowe informacje. - powiedziała z uśmiechem.

Uczeń Hufflepuffu

- Dobrze - zapisała szybko na skrawku jakieś wolnej kartki. Zwierzęta powietrzene wydawały się jej być interesujace, zwłaszcza gdyby mogła polecieć na hipogryfie! To by było dopiero przeżycie! Jakby się wtedy czuła? A czy zwierzę by jej zaufało? Tysiące pytań kłębiły się w jej głowie. Postanowiła poczekać dwa dni, aż się przekona i pozna tajemnicę powietrznych zwierząt. - Wspomniała Pani o - zamyśliła się na chwilę - kredkach akwarelowych. Rysuje coś Pani? - spytała zaciekawiona.

Uśmiechnęła się wstydliwie.
- Zdarza mi się. - powiedziała cicho, patrząc w ziemię. Pisanie, granie, śpiewanie i rysowanie były tymi rzeczami, które były jej bardzo bliskie, ale się z tym nie afiszowała.

Uczeń Hufflepuffu

- Och, zupełnie nie rozumiem Pani rumieńca - zaśmiała się, obserwując ją dokładnie. Śledziła każdy ruch. Mogło się to wydawać dziwne, ale była ta część jej natury - Jaki rodzaj sztuki Pani preferuje? - nagle zaczęła żałować, że nie może przywołać żadnego ciepłego napoju. Z uwagą czekała na odpowiedź nauczycielki. Nigdy nie była w takiej relacji z nauczycielem. Jeśli się zawstydziła, Cass miała prawo twierdzić, że niewiele osób o tym wie.

Sama nie wiedziała, dlaczego wybrała akurat łąkę. Chyba po prostu tutaj poniosły ją nogi.
Łąka pokryta była grubą warstwą w śniegu, przez co Natalie poczuła się jak w bajce. Włosy dziewczyny tańczyły na wietrze. Przymknęła oczy, wdychając świeże powietrze. Machinalnie skrzyżowała ręce na piersiach. Otworzyła oczy i wbiła wzrok w dal.

Uczeń Slytherinu

- Tylko żebyś nie narzekała, że zamarzasz - powiedział odwracając się w stronę Hayley, idąc powoli przez polanę.. śnieg był tutaj nie udeptany co z pewnością utrudniało mu poruszanie się, nie wyglądał jednak na złego z tego powodu. Wręcz przeciwnie jego twarz złagodniała.

Obróciła się, dostrzegając ruch w oddali. Nie poruszyła się. Nie miała zamiaru nikomu przeszkadzać.
Uniosła głowę i zaczęła podziwiać rozgwieżdżone niebo.

Uczeń Gryffindoru

- Nie będę - powiedziała Hayley. - Najwyżej będę marznąć w ciszy.
Dopiero po chwili dziewczyna zdała sobie sprawę, że w kieszeniach miała rękawiczki. Wyjęła je z miną mówiącą "ale jestem spostrzegawcza, bijcie brawo" i naciągnęła je na dłonie. Rękawiczki nie miały palców, ale dziewczynie to nie przeszkadzało.