Pokój Życzeń

Eliza była we własnym świecie muzyki. Cały jej organizm śpiewał. Nadal nie otwierała oczu, by się niepotrzebnie nie rozpraszać.
Matt był zdecydowanie magikiem. Każdy dźwięk wydawany przez instrument brzmiał niezwykle czysto i kojąco.

Zakończył grę. I spojrzał na Elizabeth, która także przestała śpiewać.
- Masz niesamowity głos. - Szepnął pełen zachwytu,co do jej możliwości wokalnych. - Naprawdę niezwykły.

Eliza uśmiechnęła się skromnie.
- Dziękuję, ale i tak wymaga jeszcze szlifów. - powiedziała, przenosząc wzrok na gitarę.
- Za to Ty genialnie władasz gitarą. - dodała, a w jej głosie słychać było szczerość.

- Dziękuje, ale moja gra pozostawia jeszcze wiele do życzenia. - Stwierdził, uśmiechając się.
- Chciałbym jeszcze kiedyś usłyszeć jak śpiewasz sama, żeby móc skupić się tylko na twoim głosie.

Odwzajemniła uśmiech. Zsunęła się z krzesełka i usiadła na dość obszernej kanapie.
- Kto wie, może kiedyś będziesz miał okazję. - skwitowała. Jak na razie, to czułaby się chyba zbyt speszona.

- Może. - Odparł i odłożył gitarę na bok. Poszedł w ślady dziewczyny i usiadł na dużej kanapie, na przeciw niej. Wyciągnął z kieszeni papierosy i jednego odpalił. Momentalnie przed nim pojawił się mały stolik z popielniczką.

Eliza usiadła po turecku, rozglądając się po pomieszczeniu. Nie miała pojęcia do czego służy większość z tych elementów. Chociaż była zaciekawiona ich zastosowaniem.
- Wiesz jak obsługiwać te sprzęty? - spytała Matta po chwili.

- Niestety nie. - Uśmiechnął się szczerze. - Chociaż pewnie powinienem.
Rozejrzał się po pomieszczeniu.
- Słyszałem, że jest impreza walentynkowa. Idziesz ?
Zapytał, przyglądając się jej badawczo.

- Ja też nie. - powiedziała, oglądając uważnie sprzęty. Uniosła głowę i uśmiechnęła się do Matta.
- Raczej tak. Na pewno dyrekcja się postara, żeby impreza się udała. - odpowiedziała. - A Ty, idziesz?

- Sam nie wiem. - Westchnął. - Nie za bardzo mam z kim. Chociaż ciekawie było by zobaczyć jak to wygląda. Nigdy nie byłem na żadnej imprezie szkolnej.

- Ja też unikałam takich imprez. - przyznała. - A Ty myślisz, że ja mam z kimś pójść? Jakoś nie otaczają mnie tłumy adoratorów. - powiedziała z rozbawieniem po czym usiadła z powrotem na kanapie.

- Może pójdziemy razem ? - Zaproponował nieśmiało, uśmiechając się przy tym figlarnie.
- Aż dziwne. - Mruknął pod nosem, kiedy usłyszał jej ostatnią uwagę.

Eliza przez chwilę patrzyła przed siebie, jednak po chwili niepewnie spojrzała na chłopaka.
- Tak, to dobry pomysł. - odpowiedziała. Przywołała na swoje usta zadziorny uśmieszek.
Słyszała, że chłopak dodał coś pod nosem, ale nie wnikała w treść tych słów.

Uśmiechnął się do dziewczyny.
- To ustalone. - Stwierdził. - Podobno ma być kapela, mam nadzieję, że będą grali dobrą muzykę.

Odwzajemniła uśmiech.
- Na dodatek nikt nie zna miejsca imprezy. Zapowiada się interesująco. - powiedziała obejmując rękoma poduszkę.