Pod Wielkim Dębem

Uczeń Gryffindoru

- Chodzę.-odpowiedziała przypominając sobie ostatnią lekcję.
Zapewne Emma również uczęszczała na ten przedmiot. Inaczej by o to nie pytała. W zasadzie Blair chyba też ją widziała.
- Jesteś w szóstej klasie? - zapytała.

Prefekt Gryffindoru

- Tak w szóstej. Ty pewnie też? Jak sobie pomyślę, że zaraz siódma klasa to jestem przerażona. Wiesz już co będziesz robić po szkole? - zapytała rozglądając się za miejscem na którym mogłaby usiąść. Ta gadka-szmatka zaczynała być już lekko irytująca. Może chociaż z jedną osobą porozmawia na jakieś inne tematy niż szkoła.

Uczeń Gryffindoru

- Tak, jestem w szóstej - potwierdziła - Jeszcze nie wiem, trochę czasu jeszcze mi zostało, ale nieco interesuję się smokami.
W zasadzie smoki są spoko, w przeciwieństwie do szkoły. Przynajmniej teraz.
- A ty, masz już jakieś plany? - zapytała o to samo co Emma.

Prefekt Gryffindoru

- Nawet nie pytaj. Kompletnie niewiem co mogłabym robić. - mruknęła ze złością. Nigdy nie lubiła tozmawiać o swojej przyszłości. Inni to co innego. - Smoki mówisz? A co konkretnie? Chciałabyś się nimi opiekować? Wyjechać za granicę czy coś? - zapytała przyglądając się uważniej dziewczynie. Em bałaby się podejść do smoka co dopiero się nim zajmować! Widocznie Blair jest odważniejszal.

Uczeń Gryffindoru

- Chyba się opiekować. Bo smoki są dosyć interesujące - stwierdziła zgodnie ze swoimi przekonaniami. Ona to zawsze miała dziwne zainteresowania : magiczne zwierzęta, pająki i włosy. Tak tak, włosy. Nie ma to jak farbowanie.
Czy bała się smoków? Raczej nie. Przynajmniej ptasznika na transmutacji się nie przestraszyła. No ale kto wie, co zdarzy się w przyszłości.

Prefekt Gryffindoru

- A nie bałabyś się - przerwała na chwilę chcąc sie zastanowić jak zabrzmi jej pytanie - nie bałabyś się z nimi przebywać? Przecież przebywanie ze smokami to wysokie narażenie życia. Gdyby na przykład miał zły humor? Nawet nie chcę myśleć. - odrzekła wyobrażając sobie jak stoi przed wielkim czerwonym smokiem, który nie myśli o niczym innym tylko jak się z nią "zabawić".

Uczeń Gryffindoru

- No gdyby miał bardzo zły humor, to może bym się bała, ale smoki to prawie zawsze mają ochotę się z kimś rozprawić. - stwierdziła wzruszając ramionami. Bo smoki zawsze pozostaną stworzeniami o dziwnym temperamencie. Ale trzeba przyznać, że są śliczne. Zwłaszcza te czerwone.

Prefekt Gryffindoru

- Ja bym tak nie mogła. Jakby moje życie miało zależeć od humoru smoka to raczej nie wytrzymałabym psychicznie. A wogóle to jak wyglada tak opieka nad smokiem? I gdzie sa tacy ludzie? - zapytała. Jej wiedza na temat smoków równała się zeru. Nie wiedziała na ten temat praktycznie nic więc Blair jako osoba wtajemniczona mogłaby jej o tym trochę opowiedzieć.

Uczeń Gryffindoru

- Opieka nad smokiem? Jeszcze za bardzo nie wiem, ale z pewnością nie jest to zadanie dla osób o słabych nerwach - powiedziała ze spokojem na twarzy - Wiem, ze tacy ludzie są w Rumunii, Bułgarii i kilku innych państwach w Europie.
W zasadzie ona też nie była jeszcze mistrzynią w dziedzinie smoków, ale jakąś tam wiedzę miała. Przynajmniej tę podstawową.

Prefekt Gryffindoru

- I co zostawisz rodzinę i wszystko by wyjechać daleko stąd i opiekować się ziejącym potworem? - zapytała z lekką ironią. Dla niej to jest co najmniej dziwne. Niedość, że ma zostawić wszystko to jeszcze opiekować się czymś co na każdym kroku dąży do tego by Cię spalić... Dla Emmy jest to wprost niewyobrażalne.

Uczeń Gryffindoru

- Myślę, że dla rodziców ulgą byłby mój wyjazd. Różnimy się jak dwie krople wody - stwierdziła nieco znudzona - Dla ciebie smoki to ziejące potwory, dla mnie interesujące stworzenia.
Blair ma takie podejście do życia. Sama twierdzi, że trzeba z niego skorzystać. A jak skończy w paszczy smoka, to trudno. Nie należy bać się śmierci.

Prefekt Gryffindoru

- Nie masz zbyt dobrych kontaktów z rodziną? - zapytała, a raczej swierdziła. Sama Em dobrze rozumiała jej sytuację. Sama bardzo często kłociła się z ojcem. Ba często! Nie było dnia bez paru kłótni.
- Ale wiesz, ponoć jak ludzie się często kłocą albo nie zgadzają tym bardziej są do siebie podobni. - zauważyła. Czytała wiele na ten temat. Psychika ludzka, myślenie zawsze to ją interesowało.

Uczeń Gryffindoru

- Można powiedzieć, że nie są jakieś najlepsze. Oni by chcieli, żebym była taką grzeczną nastolatką, ale to do mnie niepodobne. - wyznała wciąż spokojna. Kłóciła się z rodzicami dosyć często. Raz chodziło o jej wygląd, a raz o zachowanie. I właśnie z tego chciałaby być już dorosła.
- Ludzie są dziwni. Myślisz, że ktoś jest twoim przyjacielem, a tak naprawdę jest wrogiem. Nigdy nie wiesz, co innemu w głowie siedzi. - stwierdziła. Blair właśnie tak spostrzegała ludzi - jako nieprzewidywalnych. Sama również taka była.

Prefekt Gryffindoru

- A czy ty ufasz innym ludziom? Potrafisz im wyznać swoje tajemnice? Skoro nie można wiedzieć kto jest twoim przyjacielem a kto wrogiem może lepiej nie ufać nikomu? - zasugerowała. Ta dziewczyna ma zdecydowanie interesujące poglądy na temat świata i ludzi. Swoją drogą trudno było nie zauważyć opanowania Blair. Bez względu na pytanie jej zadane była wciaż spokojna. Em już sama nie wiedzaiła co ma o niej mysleć. Z jednej strony spokojna i opanowana a z drugiej złości się, że inni chcą by była grzeczna.

Uczeń Gryffindoru

- Ufam. Zależy komu. - powiedziała.
W zasadzie nie wszyscy byli jacyś specjalnie żli.
Właściwie, co ona tu jeszcze robi?
- Ja już muszę iść. Pa - pożegnała się. Wstała i poszła.