Izba Pamięci

Uczeń Slytherinu

- Jeśli chcesz - mruknęła.
Dziwiła się jak gryfonka może z nią tak normalnie rozmawiać. To było dziwne, nierealne. Nawet puchonka jej nie tolerowała.
- Na którym jesteś roku?

- Nie, to Ty musisz chcieć. Nic na siłę. - skwitowała. - Na szóstym. - odpowiedziała na pytanie.
- A Ty? - zrewanżowała się.

Uczeń Slytherinu

- Też, chociaz nie widziałam Cię nigdy. Chyba że minęłyśmy się na korytarzu.
Przyjrzała się uważnie medalowi, który znajdował sie w zasięgu jej wzroku.
- To zależy od Ciebie. Sama nie wiem czy coś tu znajdę.

- Możliwie, że gdzieś się minęłyśmy. - pokiwała głową. Nie miała zamiaru rzucać na wstępie, że od paru miesięcy była całkiem odizolowana od ludzi.
- A czego dokładnie szukasz?

Uczeń Slytherinu

- Znajomego nazwiska. Ferney - powiedziała. - Nie szukam niczego konkretnego. Wiesz, nie znam dokładnie mojej rodziny... Nie wiem, czy ktoś czegoś dokonał - uśmiechnęłą się smutno.
- A kogoś z Twojej rodziny można tu znaleźć?

- Ferney... - powtórzyła cicho. Kojarzyła skądś to nazwisko. Podeszła do jednej z gablotek.
- Pewnie tak, trochę się tu zasłużyli. - dodała, przybliżając twarz do chłodnej szyby.

Uczeń Slytherinu

Poszła dalej. Zaglądała do każdej szybki pojedynczo, dokładnie czytając wszystkie nazwiska.
- A czym?
Andy wiedziała tylko, że jej matka była prefektem. Nic więcej. Już o ojcu miała więcej informacji, ale one się raczej tu nie pojawią.

- Moja mama była prefektem naczelnym, a ojciec kapitanem drużyny Quidditcha. - uśmiechnęła się. Po chwili znalazła ordery z personaliami jej rodziców. Przejechała palcem po szybie,

Uczeń Slytherinu

- Lubisz Quidditcha? Czy wolisz pójść w ślady matki i zostac prefektem?
Przyglądała się orderom. Podobały jej się. Bardzo chciała móc się czymsa pochwalić.

- Nie mam pojęcia. - przyznała szczerze. Podchodziła do poszczególnych gablotek, ale nigdzie nie figurowało nazwisko Ferney.
- Jesteś pewna, że to nazwisko tu będzie?

Uczeń Slytherinu

- Przecież powiedziałam, że nie - prychnęła. - Słuchasz mnie w ogóle? Czy tak tylko trochę?
Miała coraz gorszy humor. Moze lepiej było zamknąc się w dormitorium? Tam przynajmniej miała spokój. Chociaż miło byłoby poznać chocć troche jej dalszą rodzinę.

Eliza uniosła brwi.
- Takiego jadu nie da się nie usłyszeć. - odwróciła wzrok od gablotek i podeszła do okna. Obserwowała rozgwieżdżone niebo.

Uczeń Slytherinu

- No i dobrze - powiedziała.
Przeszła się przy pasru gablotkach nadal nie widząc znajomego nazwiska.
- A co, myslałaś, że Ci podziękuję? Za co? Za taką miłą pomoc? Chyba śnisz.
Zamilkła. Musi gdzieś tu być!

Eliza odwróciła się w jej stronę.
- Nie, po prostu trudno jest mi Cię zrozumieć. Zaczynasz rozmowę normalnie, neutralnie, a nagle dodajesz ironię. Zdecyduj się chociaż, którą maskę zakładasz w tej chwili, a nie co chwilę zmieniasz zdanie. - powiedziała szczerze. Bardzo nie lubiła osób, które w połowie rozmowy całkowicie zmieniały nastawienie. To się nazywa dwulicowość.

Uczeń Slytherinu

- A Ty mogłabys powiedzieć, że chcesz, abym sobie poszła. odwieczam się pięknym za nadobne - odparła. I kto tu jest kłamcą?! Podniosła brew do góry. Dumna gryfonka. No tak.
Podeszła w stronę drzwi.
- Moze Ty zakładasz maskę. Ja starałam się zachowywać normalnie, ale Twoja wola! - krzyknęła, dotykając klamki. Chciała wyjść, ale ją coś oświeciło.
Podeszła daleko, do ostatnich gablotek. Oniemiała z wrażenia... Tam byli. Wszyscy.