Dziedziniec wieży z zegrem

Uczeń Slytherinu

Miała ochotę czymś w niego rzucić, ale w porę się powstrzymała. Skinęła do niego nieznacznie głową po czym spojrzała na siedzącą Andreę. Milczała. Nie miała nic interesującego do powiedzenia.

Uczeń Slytherinu

Spojrzał na chłopaka, który wyszedł chwilę po Larsie.
- Nie gonisz Javiera? - spojrzała na dziewczyne, która jako jedyna z całego towarzystwa została. - Nadal ubolewasz nad tym, że Valentin Cię rzucił? To było aż tak bolesne? - usmiechnęłą się ironicznie.

Uczeń Slytherinu

- Jak widać, nie gonię. - odpowiedziała z sarkazmem. - Och, tak. Nie mogę się pozbierać. Chociaż, tak właściwie to nie miałam z czego. To taki mały epizod. - machnęła nonszalancko ręką. - No tak, przecież Ty nie wiesz o czym mówię. Twoje kontakty z płcią przeciwną są ograniczone do minimum. Chyba, że masz psa.

Uczeń Slytherinu

- Taaak? - przeciagnęła. - Taki mały epizod, ale wiesz... Rzadko kiedy chłopak zdradza dziewczynę z innym chłopakiem - uśmiech nie schodził jej z twarzy.
- Do twoich wiadomości, mam kota, nie psa. W porównaniu do ciebie, mam kogoś, a ty niestety nie. Zazdrość piękności szkodzi, nie wiedziałaś? U Javiera nie masz szans.

Uczeń Slytherinu

- No widzisz, jestem wyjątkowa. - powiedziała przesłodzonym głosem. - Dla Twojej wiadomości, też mam kota, choć w przeciwieństwie do Ciebie poradziłabym sobie i bez niego. - dodała.
- Javiera? - spytała po czym parsknęła śmiechem. - Czy Wam wszystkim naprawdę się coś w głowach poprzewracało? - pokiwała głową z dezaprobatą. - To, że jest w Twoim guście, nie musi oznaczać, że jest również w moim. Zapamiętaj to sobie raz, a dobrze. - uniosła brew, patrząc na nią z zażenowaniem.
- Wiesz co, Twoje towarzystwo bardzo mnie irytuje. Jesteś jak mucha, która nie chce się odczepić. Dlatego to ja się oddalę. - ruszyła w stronę schodów.
- Tak, tak, biegnę za Javierem. Już się rozpędzam! - zaćwierkała z ironią, przewidując jej reakcję.
Po chwili nie było jej już na wieży.

Uczeń Slytherinu

Angie patrzyła przez chwilę za odchodzącą Juliette. Gdy pojawili się na górze jakoś nie miała zamiaru odezwać się pierwsza, a jako, że nie zwracali na nią uwagi, ona postanowiła zrobić to samo, po prostu patrząc w gwiazdy i mając wszystko w dupie. Trochę wrobiła tym Andree, ale wiedziała, że ta nie będzie miała jej tego za złe. No i jeszcze ten gryfon... no, jakoś nie miała ochoty nawet na niego patrzeć.
- Och Andy, widzę, że żyjesz, po tym jakże interesującym spotkaniu. - zamrugała oczami starając się by głos pokazał jak bardzo pogardliwie się do nich odnosi - dobrze, że się zmyli. Już dawno po dobranocce, nie powinni się szwendać. Nie uważasz? - zasugerowała - a co do tych kroków, które po mnie powtórzyłaś, to jak na pierwszy raz było rewelacyjnie. Naprawdę - dodała pogodnie.

Uczeń Slytherinu

- Ty? Wyjątkowa? Proszę, nie rozśmieszaj mnie - powiedziała. - Tak bardzo zwracasz na siebie uwagę, że aż Javier przed Tobą uciekł.
- Życzę połamania nóg! - krzyknęła za nią.
Kiedy dziewczyna zniknęła za drzwiami, Angie właśnie się odezwała. Oparła się o balustradę, patrząc na niebo, na którym było coraz więcej gwiazd.
- Jakoś. Nie miałam wyboru - wzruszyła ramionami. - Właśnie poznałaś dwie osoby, które za mną nie przepadają. Z wzajemnością oczywiście.
- Szwendać, to my tez się nie powinnyśmy. Wiesz, że jest już północ? Przynajmniej tak mi się wydaje.
- Kroki? Dzięki - uśmiechnęła się.

Uczeń Slytherinu

- Co się tak nie lubicie z tą Juliette, no i Javierem? - strzepała z rękawa bluzy jakiś niewidzialny pyłek - ja z nim zamieniłam kilka zdań tylko raz, jest mi obojętny. Z tą drugą, nie przypominam sobie żebym kiedykolwiek gadała. Może coś takiego było, ale nie warte uwagi? - wzruszyła ramionami. - ja tam się szwendać mogę, heh. Może w ogóle dziś nie pójdę spać, a będę odsypiać jutro w dzień? W sumie niedziela, ale jakby był zwykły dzień to i tak bym nie poszła na lekcje. Na Transmutacji już dwa albo trzy tygodnie z rzędu nie byłam... no właśnie, nic nie wspominał? - przestąpiła z nogi na nogę, dodając ruch ramionami.

Uczeń Slytherinu

- Też nie zamierzam iść dziś spać. Nie ma szans, abym usnęła.
- Na ostatnie zajęcia się spóźniłam, był wściekły. Najwidoczniej ceni sobie systematyczność. A o Tobie chyba nie wspominał.
- Gdyby nie to, ze jest wiosna, z pewnością bym tu zamarzła. Właśnie, jutro dzień wiosny.

Uczeń Slytherinu

- Ale nie fart. Dzień wagarowicza w niedzielę... ale co tam, i tak się zawagaruje w poniedziałek... i we wtorek i w środę - zaśmiała się. No tak, wagary co chwilę. - mi się wydaje, że on łagodniej patrzy na tych co nie przyjdą w ogóle, niż na tych, którzy przyjdą, ale spóźnieni - zaczęła pstrykać palcami. - ty znałaś tego gryfona, co tu przedtem przyszedł?

Uczeń Slytherinu

- Tak, nie zapomnę jak zareagował, kiedy spóźniłaś się na lekcje, przychodząc na jej koniec - zaśmiała się. - Naprawdę byłaś aż tak zajęta? Czym?
- Nie ma zbytnio co wagarować. Lekcje są po odwoływane, nie wiedzieć dlaczego.
Skrzyżowała ręce na piersi i zaczęła spacerować po wieży.
- Nie, nie znam go. Czy ja wyglądam na taką, która zna połowę Hogwartu?

Uczeń Slytherinu

Zlustrowała koleżankę spojrzeniem z góry, do dołu, a następnie ścisnęła usta w dzióbek.
- Mmm, szczerze mówiąc to tak. Właśnie na taką wygladasz! - pokiwała twierdząco głową - lekcje są poodwoływane? - zdziwiła się - no widzisz, a ja nawet o tym nie wiem. Nieeeźle. Może i nie warto, ale jak przyjemnie - rozmarzyła się - ja też nie zapomnę jego miny. Ale chociaż od razu poznał moje imię!
Zapatrzyła się w stronę sowiarni, gdzie właśnie leciało kilka sów. Jakby... szarawych?
- Mmm, dawno nie wysyłałam listów. Masz jakąś sówkę? Ja taką czarną, dosyć dużą. Nazywa się Piorun - poprawiła kosmyk włosów.

Uczeń Slytherinu

- Nie odstraszam przypadkiem swoim wyglądem? Wydaje mi się, że większość osób mnie unika.
Przeczesała dłonią włosy, po czym zaczęła się nimi bawić.
- Gdyby nie to, że staram się chodzić na lekcję, też bym nie wiedziała.
- Mówisz o Wilsonie? Taaa, on chyba nas śledził, poznając imiona. Zanim przyszłaś, juz wiedziała, ze jestem panna Amore.
- Nie, nie mam sowy. Mam za to kota. Kupiłam, jak byłam w Menażerii. Sowa mi się nie podobała. Żadna – spojrzała na dziewczynę. – Komu chcesz wysłać list?

Uczeń Slytherinu

- Unika? A czemu tak uważasz? Ja tego nie zauważyłam, co chwilę z kimś gadasz, nawet jak nie jest ślizgonem. Takie odniosłam wrażenie, może i mylne - w jej spojrzeniu pojawiło się kilka szalonych iskierek - śledził, nie śledził. Nawet mimo tego, że dużo zadawał i był groźny, polubiłam go... ale na lekcjach już się nie pokazuję, jak widzisz, heh
Znów oparła się o barierkę, bezpretensjonalnie podnosząc nogi, tak, że wydawało się, że zaraz wypadnie, ale nie wypadła.
- No właśnie nie mam do kogo, z nikim nie żyję w jakichś super dobrych kontaktach.

Uczeń Gryffindoru

Z rękami w kieszeniach i zamyśloną głową wszedł na dziedziniec w poszukiwaniu towarzystwa. Po chwili spostrzegł dwie dziewczyny.
- Witajcie siostry Wenus. Sir David do usług - powiedział i szarmancko pocałował damy w dłonie - przyjemność po mojej stronie. Co porabiacie?
Wyszczerzył się łobuzersko, ukazując swoje białe ząbki.