W środku kręgu

Uczeń Ravenclawu

//Mógłby ktoś uwzględnić w swoim opisie, że rzucił na nią jęzolep.//
Dziewczyna zaklęła w myślach. Cholerne bachory. Wydaję im się, że rządzą całym światem. Niech tylko dopadnie, któregoś na korytarzu. Puste gadanie o niczym. Niech tylko spróbują ją dotknąć, a pożałują, że się w ogóle urodzili.

Uczeń Hufflepuffu

Kim z rękoma w kieszeniach bluzy przyszła do kamiennego kręgu.
Zrobiła kilka kroków między kamieniami i w końcu usiadła na jednym z nich.
Zaczęła patrzeć gdzieś przed siebie, ot tak bez większego celu, byleby tylko zająć się czymś. Najchętniej to w tej chwili posłuchałaby swojej ulubionej muzyki. No ale wiadomo, aż tak kolorowo w życiu nie jest.
Nagle Puchonka wpadła na wspaniałą myśl! Przecież w torbie na pewno miała jakąś kartkę i obgryziony ołówek! Rozpoczęła poszukiwania tych przedmiotów, po dłuższej chwili je znalazła.
Zastanowiła się, co by tu nabazgrać. Zdecydowała się na narysowanie Hello Kitty. A jak już Kim na coś się zdecyduje, to musi to zrobić. I tak właśnie na papierze zaczęły już powstawać jakieś kształty, które miały być rysunkiem.

Uczeń Gryffindoru

Przechadzał się po błoniach, korzystając z idealniej do spaceru pogody. Zwiedził już prawie cały zamek, lecz nigdy nie zastanawiał się nad podwórkiem. Jest to zdecydowanie mniej interesujący obiekt, ale mając na uwadze fakt, że mimo wszystko przesączony jest do szpiku kości magią, nie może być znowu nie wiadomo jak nudno. Nie lubił samotnych przechadzek w dni słoneczne, lecz gdy wiatr pieścił jego twarz, samotność nie przeszkadzała mu pod żadnym względem. Dostrzegł czarnowłosą dziewczynę szkicującą coś na kartce papieru i nie mogąc opanować ciekawości, mimowolnie ruszył niemrawym krokiem w jej stronę.

Uczeń Hufflepuffu

Rysunek kompletnie jej nie wyszedł, więc postanowiła nie zaczynać od nowa i zwyczajnie zwinięty już w kulkę kawałek papieru gdzieś wyrzuciła.
Leniwie ziewnęła i słysząc kroki, odwróciła głowę.
Z początku nic nie widziała, bo grzywka przysłoniła jej oczy, ale po odgarnięciu kudłów z twarzy zobaczyła chłopaka. Ile miał lat? 11? 12? Na razie mogła się jedynie domyślać, bo nie zawsze wygląd dostosowuje się do wieku.
- Mhm? - z gardła dziewczyny wydostał się cichy pomruk, ot nic nie znaczący.