Dziedziniec wieży z zegrem

Uczeń Slytherinu

- A niech sobie wierzą w co chcą - machnęła na to ręką - nigdy nie zwracałam uwagi na to co ktoś o mnie mówi. I tak wiem, że jestem świetna, więc po co mi takie stwierdzenia innych? - prychnęła - czy ja wiem czy jest aż taki inny? Po prostu się nie gada z tymi ludźmi z innych domów, którzy są debilami to i nie ma tylu kłótni. Ja za krukonami nie przepadam, nie wiem, może to dlatego, ze mam wstręt do nauki... no chyba, że za chłopakami, wtedy mi obojętne, z którego domu są o ile są ładni... albo super fajni, o! - powiedziała co wiedziała - ciekawe kiedy będzie kolejne wydanie, chętnie się pośmieję!

Uczeń Slytherinu

Wyszła na dziedziniec. Na pierwszy rzut oka wydawał się być opustoszały, dlatego szybkim krokiem skierowała się w stronę ławki.
Miała na sobie ciepły golf, a mimo wszystko lekko drżała z zimna. Wbiła wzrok w wieżę.

Uczeń Hufflepuffu

Wyszła bezszelestnie na dziedziniec, ubrana w czarny, luźny sweter, by ukryć już dość krągły brzuch.
W jej oczach nie było znajomych radosnych iskierek, na policzkach były świeże ślady łez. W końcu poddała się. Straciła już całą siłę. Przerosło ją zadanie, które ją czeka już wkrótce.
Nikomu jeszcze o tym nie powiedziała. Wiele wycierpiała, ale nie była w stanie podzielić się z kimś swoim bólem.
Poczuła kolejną falę łez, więc pospiesznie wyjęła z kieszeni chusteczkę i przetarła nią oczy.

Uczeń Slytherinu

Ziewając wszedł na dziedziniec, sam nie wiedział po co tu przyszedł. Z daleka zobaczył Iv, zatrzymał się i z wielkim ociąganiem podszedł do niej.
- Więc? - spytał tylko kiedy stanął przy niej.

Uczeń Hufflepuffu

Podeszła do chłopaka ze łzami w oczach i przytuliła się do niego.
- Javier, ja już nie chcę... - szepnęła.
Miała tego serdecznie dość.

Uczeń Slytherinu

Jak to miał w zwyczaju odepchnął ją, na łzy w jej oczach wzruszył ramionami. Nadal uważał, że jeżeli chciała z kimś pogadać on powinien być ostatnią osobą, z którą mogłaby się spotkać.
- Czego nie chcesz? - spytał, jakby go to cokolwiek interesowało. Skrzyżował ręce i wbił w nią spojrzenie.

Uczeń Hufflepuffu

Szybko otarła łzy dłonią. Była zła na siebie, że tak się rozkleiła.
- Jesteś ślepy? - warknęła. - Myślisz, że noszę takie wielkie swetry z przyjemności? - spytała, patrząc na niego.

Uczeń Slytherinu

Zmrużył oczy, nie zwracał uwagi na to co dziewczyna miała na sobie. Zresztą jak było jej zimno to jak dla niego oprócz swetra mogła nosić co tylko chciała.
- U Ciebie wszystko jest możliwe. - dopiero teraz zobaczył jak bardzo jest wyciągnięty ten sweter, ale nie zrobiło to na nim większego wrażenia.

Uczeń Hufflepuffu

Usiadła z powrotem na ławce, ukrywając twarz w dłoniach.
- Ja.. zostałam wykorzystana no i... wiesz co.. - szepnęła, starając się nie patrzeć w jego stronę.

Uczeń Slytherinu

Spojrzał na nią z ukosa. Skrzywił się na początku, można powiedzieć, że to już jego odruch bezwarunkowy, bo w końcu kto przy zdrowych zmysłach wykorzystałby puchonkę?
- Kto? - spytał krótko.

Prefekt Hufflepuffu

- A skąd mam to wiedzieć? Chyba wychodzi, kiedy reporterka usłyszy jakąś plotkę albo odbije jej i będzie pisała kolejne bzdury - uśmiechnęła się.
- Idziemy? Zimno mi - zatrzęsła się.

//Wybacz, nie wiem czy to dzień, czy noc xd//

Uczeń Slytherinu

- Taaa - pokiwała głową rozglądając się, jakaś dwójka uczniów była na ławce. Nie zwróciła na nich uwagi - spadajmy, chcę jeszcze porysować we Wspólnym - stwierdziła panna Davis "niechcący" kopnąwszy fontannę. Ruszyły wraz z Rose do zamku, gdzie po chwili się znalazły. Jak one długo stały na tym polu!

Uczeń Hufflepuffu

- Nie wiem... - spuściła wzrok, nie patrząc na niego. - Ciężko mi z tym. - dodała, jeszcze ciszej. - Po prostu myślałam, że Ty... - urwała. Nie, straciła już całą złudną nadzieję.
Szybko zerwała się z ławki.
- W takim razie, poradzę sobie z tym sama. - powiedziała oschle po czym oddaliła się prędko.

Uczeń Slytherinu

Nemezis wyszła na opustoszały dziedziniec i rozejrzała się dookoła. W końcu usiadła po turecku na jednej z pierwszych ławek i zaczęła w milczeniu obserwować rozgwieżdżone niebo.

Prefekt Naczelny

Znowu gwiazdy! Od jakiegoś czasu wybierała się na spacery jedynie w nocy. Patrolowała korytarze... jasne.
Uśmiechnęła się do siebie i szła dalej, w rytm muzyki którą tylko ona słyszała gdzieś tam w swojej głowie. Dziś postanowiła pójść trochę dalej - na dziedziniec. Ciekawe czy usłyszy jak zegar wybija północ?
Gdy znalazła się na dworze wciągnęła głęboko chłodne powietrze i skierowała się do jednej z ławek. Nie zauważyła sylwetki dziewczyny, siedzącej nieco dalej.