Dziedziniec wieży z zegrem

Uczeń Gryffindoru

- Hmmm... - westchnął David i uśmiechnął się lekko.
Zamyślił się na chwilę co by tu zagrać. Po chwili, przypomniała mu się jego ulubiona piosenka.
- Zagram ci jedną z piosenek, która mi wychodzi, a mało takich jest... Heh. A nie tylko zagram, bo nawet zaśpiewam! Jeśli ci będzie przeszkadzał mój głos, tylko powiedz a umilknę.
Odrzekł i zaczął grać piosenkę "Junk". Z gitary wydobywały się czyste dźwięki, zaś głos Davida, czysty i ciepły, dawał z siebie wszystko.

A oto piosenka jaką zaśpiewał David : http://www.youtube.com/watch?v=PUS5nFn0vsk

- I jak?

Uczeń Slytherinu

Wsłuchała się w słowa piosenki. Jak ona dawno nie słuchała żadnej muzyki. Nawet jeśliby chciała, to nie miała jak. W Hogwarcie nie działają mugolskie odtwarzacze, a poza tym, w domu sama takiego nie posiada.
- Mi się podoba - powiedziała szczerze, chociaż może trochę za bardzo sucho. Raczej nie prawi komplementów, ani nie mówi zbyt wielu miłych słów i to nowopoznanym osobą.

Uczeń Gryffindoru

- Dziękuje. - powiedział i uśmiechnął się szeroko. - Cieszę się, że ktoś docenia moje wysiłki i trudy.
Po czym odesłał gitare do dormitorium.
- Chyba pójdę do Wielkiej Sali. Coś czuję ssanie... - powiedział i złapał się za brzuch - Do zobaczenia.
Rzekł i powoli odszedł.

Uczeń Slytherinu

- Nie będę Cię zatrzymywać, ja jeszcze tu posiedzę - powiedziała, zanim odszedł.
- Angie, coś za często się dziś zamyślasz.
Rozmarzyła się. Jakby ona chciała coś potrafić. Cokolwiek. Jak na razie nie umie nic. Ani tańczyć, ani śpiewać, ani grać na żadnym instrumencie.

Uczeń Slytherinu

- No widzisz, już tak mam, widzę ludzi z innego domu i mi się zbiera na wymioty - mrugnęła - ale obiecuję, że jeżeli znowu ktoś tu przyjdzie, to będę się odzywać! - mówiąc to ze śmiechem złożyła rękę na piersi - tamten koleś w sumie nie był taki zły, z tego co wywnioskowałam po wyglądzie, nie słuchałam was zbytnio.

Uczeń Slytherinu

- Przesadzasz - powiedziała stanowczo. - W Slytherinie trudniej mi znaleźć kogoś, z kim mogłabym pogadać, niż w innych domach. Kiedyś sądziłam inaczej, ale z czasem moje nastawienie się zmienia. jeszcze okaże się, że zgryfoniałam w ostatniej klasie - jęknęła.
- Może i sympatyczny, ale trzeba grac pozory. Może bliżej poznam go kiedy indziej. Na pewno nie zamierzam go gonić - wystawiła jej język.

Uczeń Slytherinu

- Heh, taaa, Andrea Gryfonka, jak to brzmi, ale z wyglądu to nie pasujesz mi do domku lwiątek - spojrzała na swoje paznokcie - zresztą ja sama siebie nie dałabym do żadnego innego domu, niż Slytherinu. Ciekawe czy dziś jeszcze ktoś tu przyjdzie, chętnie bym zamieniła z kimś kilka słów - nagle się jej odmieniło? - też bym nie goniła... to chłopacy muszą się uganiać!

Uczeń Slytherinu

- Widzisz jak to brzmi? - uśmiechnęła sie ironicznie. - Byłąbym głownym tematem plotek w Hogwarcie.
- jest tak póxno, że to możliwe - pokiwała głową. - Widziałaś ile ludzi już się tu pojawiło? Juliette, Javier, Lars, David... Jeszcze brakuje do kompletu puchona i krukona.

Uczeń Slytherinu

- No właśnie, co do plotek, to ostatnio jakoś żadnych nie słychać, albo może po prostu to ja ich nie słyszę - przechyliła głowę na bok - sama nie wiem, ale coś w tym musi być, że nigdzie mnie nie widać. - Ukucnęła opierając się o balustradę. - mmm, dawno się nie całowałam, muszę sobie znaleźć jakiegoś chłopaka, heh - wyskoczyła jakby nigdy nic z tematem.

Uczeń Slytherinu

- Chyba raczej Ty nie słyszysz, bo plotki są, sama kilka słyszałam, ale nie wiele. Chyba przystopowali z nimi.
- Ja mam chłopaka - powiedziała. - Tobie zależy tylko an całowaniu się? - spytała z niedowierzaniem.
- Co powiesz na to, abyśmy już poszły? Raczej nikt tu nie przyjdzie. Jest środek nocy.

Uczeń Slytherinu

- No może nie tylko, ale to jest akurat przyjemne - ścisnęła usta, rozmarzając się. Było jej tak strasznie gorąco, pomimo środka nocy. - taaak, chyba masz rację - skinęła głową - już nikt nie przyjdzie, a mi, mimo wcześniejszych zapewnień o nieprzespaniu całej nocy zachciało się położyć. - pokiwała głową. A więc chodźmy! - i obie zaczęły zbiegać po schodach. Musiały przyznać, że zbieganie było dużo przyjemniejsze niż wspinanie się po nich. Chwilę później zniknęły w zamku.

Uczeń Ravenclawu

Al, gdy tylko wyszła z zamku, od razu skierowała się ku dziedzińscowi. Lubiła to miejsce. Ignorując rozwrzeszczanych pierwszoroczniaków, powlokła się w kierunku wolnej ławki. Usiadła na niej, wepchnęła ręce do kieszeni i tępo gapiła się przed siebie, rozmyślając o różnych sprawach.

Uczeń Slytherinu

Znalazł się na dziedzińcu przez przypadek. Już chciał zawracać, kiedy zobaczył nieznaną mu dziewczynę siedzącą samą na ławce. W zasadzie miał dziś wyśmienity humor, mógł nawet uczestniczyć w jakiś durnych gierkach Angie. Jednak zawrócił się w stronę dziewczyny. Mógł się z nią zmierzyć, mimo że była krukonką. Cóż za ironia, że nigdy za nim nie przepadały! Usiadł obok niej i rozwalił się na ławce. Poprawił automatycznie krawat i zmierzwił włosy. Zerknął na siedzącą obok dziewczynę.

Uczeń Slytherinu

Angie, tak jak i wczorajszego wieczoru, postanowiła przejść się na dziedziniec. Zbliżał się wieczór, a lubiła z wieży popatrzyć w gwiazdy, wtedy takie ciekawe myśli przychodził do głowy. Głośno wypuściła powietrze z płuc i przeczesując ręką włosy, tanecznym krokiem udała się w stronę fontanny.
Zobaczyła, że jakaś dziewczyna siedzi na ławce. Czyżby krukonka? Popatrzyła na nią równocześnie opuszkami palców przejeżdżając po tafli wody z fontanny. Po chwili przetarła rękę w czarną bluzę, którą na sobie miała i uśmiechnęła się do dziewczyny z daleka.

Uczeń Ravenclawu

Z rozmyślań wyrwał ją widok chłopaka zmierzającego w jej stronę. Z początku nie zwracała na niego uwagi, ale kiedy usiadł obok niej, juz nie dało się tego robić. Spojrzała więc na niego. Nigdy z nim nie rozmawiała, ale czasem widywała go na korytarzach. Wiedziała, że był Ślizgonem. Minęło kilka minut ciszy. Wreszcie Al postanowiła sie odezwać.
- Cześć - przywitała się.
Chwile potem zobaczyła kolejna dziewczyne, która uśmiechała się do niej z daleka. Niepewnie zrobiła to samo.