Salon Wspólny

Uczeń Hufflepuffu

- Miło mi - podał jej rękę i potrząsnął nią lekko - Rolvsson.
Uśmiechnął się do niej szerzej, pokazując rząd białych zębów. Kiedyś zastanawiał się czy będzie mu dane poznać wszystkich ze swojego rocznika nie wspominając o innych latach.
- Tutaj zawsze można spotkać kogoś nowego, kogo jeszcze się nie poznało.

Uczeń Gryffindoru

- Mnie również miło. - oznajmiła. - Rolvsson to Twoje imię? - zapytała po chwili, przekrzywiając lekko głowę i przyglądając się uważnie chłopakowi. Bardzo podobały jej się jego włosy. Nie mogła się oprzeć od mimowolnego skojarzenia ich z grzywą lwa.
- Salon Wspólny jest idealny. - poparła od razu. Przypomniała jej się rozmowa z Christine, w której obie wychwalały pokój. - Jest sto razy lepszy od Pokoju Wspólnego, jeśli chce się kogoś spotkać. Bo w końcu po co się ograniczać do ludzi ze swojego domu?

Uczeń Hufflepuffu

- Nie, nazwisko jednak wolę kiedy tak się do mnie zwraca - wyjaśnił pokrótce. - Ale nie pytaj się o moje imię, szkoda zachodu.
Odchylił się do tyłu i podciągnął nogi pod kolana.
- Właśnie, jest zupełnie inaczej. Zwłaszcza jeżeli chcesz się spotkać z kimś z innego domu.

Uczeń Hufflepuffu

Kiedy tylko przebrała swoje zielone spodnie w normalne dżinsy wyszła wcześniej do Salonu Wspólnego. Przywitała się z paroma osobami i usiadła wygodnie na kanapie w kolorze kanarkowym. Ręce zaplotła za kark, stukając trampkami raz po raz. Była śpiąca, patrzyła tylko na wychodzących i wchodzących ludzi. Było jej zimno, więc wstała i zamknęła okno, nie chciało jej się korzystać z magii, z resztą musiała się już trochę obudzić zanim przyjdzie David. Uśmiech nie znikał z jej twarzy, cieszyła się, że będzie miała okazję pograć.

Uczeń Gryffindoru

Przybiegł z basem w ręku i uśmiechem na twarzy. Rozejrzał się po pokoju w poszukiwaniu Christine, a gdy ją znalazł podszedł i usiadł obok.
- Gotowa, do nauki? - spytał wesoły.

Uczeń Hufflepuffu

Usiadła i poklepała miejsce koło siebie zanim usiadł.
- Pewnie - powiedziała. Było słychać entuzjazm w jej głosie, a na widok gitary basowej zmrużyła oczy przyglądając się jej dokładnie. Z kieszeni spodni wyciągnęła gumkę do włosów i szybkim ruchem związała nimi włosy, choć nie dokładnie, bo pojedyncze kosmki dotykały jej policzków. Zachichotała uczując łaskotanie, usiadła wygodnie na kanapie czekając na Davida.

Uczeń Gryffindoru

- Hmm... Więc zacznijmy od tego, jak nazywają się struny. Od najniższej od góry E A D G - mówił pokazując powoli struny. - Istnieją różne rodzaje gry. Dźwięk uzyskuje się szarpiąc struny (fingering), uderzając kostką (piórkowanie, picking), uderzając w nie kciukiem (slap), podrywając wszystkimi palcami oprócz kciuka (popping) i energicznie dociskając struny do progów (tapping). Ich drganie jest zamieniane na sygnał elektryczny poprzez przetwornik elektromagnetyczny. Sygnał ten za pomocą wzmacniacza jest wzmacniany i emitowany przez głośnik, bądź zapisywany. - to wszystko, powoli pokazał, dokładnie każdą metode.
- Spróbuj sama.

Uczeń Hufflepuffu

Słuchała uważnie to, co mówił jej chłopak od razu patrząc gdzie łapie struny. Gdy skończył wzięła delikatnie od niego gitarę przed chwilę wodząc palcem po jej kształcie. Powtórzyła dokładnie to samo, co jej powiedział przy okazji demonstrując jak powinno się wydobywać z niej dźwięk. Kiedy powtórzyła po nim podstawowe wiadomości spojrzała na niego pytająco.
- Łatwizna - podsumowała - dalej proszę.
Wyszczerzyła się do niego oddając z powrotem gitarę w jego ręce.

Uczeń Gryffindoru

- A widzisz. To teraz trochę z historii. - powiedział i wysilił swą pamięć, by przypomnieć sobie fragment teorii - Elektryczna gitara basowa powstała dzięki inicjatywie amerykańskiego twórcy gitar elektrycznych, Leo Fendera, który wyszedł naprzeciwko zapotrzebowaniu na szarpany instrument niskotonowy, który zastąpić miał nieporęczne i zbyt ciche kontrabasy. On to właśnie zbudował pierwszy instrument typu Fender Precision Bass (zwany także Tele Bassem, ze względu na podobieństwo do "fendera telecastera", lub 51' precision bassem, ze względu na rok wprowadzenia modelu na rynek), który otrzymał typowo gitarowy kształt oraz kwartowy strój, identyczny ze strojem kontrabasu.

Uczeń Hufflepuffu

Kiedy skończył ziewnęła teatralnie.
- David, myślisz, że ja tego nie znam ? Znam główną historię każdej gitary ! Wystarczy tylko, że będę wiedziała jak struny się nazywają i jedziemy z tym koksem - zaśmiała się dość głośno- Więc E D A G, tak ? - zapytała nieśmiało.
Wzruszyła ramionami patrząc na gitarę, dobrze znała jej historię, jednak nie potrafiła na niej grać. Kiedyś, u cioci dostała jedną do ręki, by poznać dźwięki. Gdy zaczęła grać zapomniała przestawić wzmacniacze i rozbiła ciotce parę wazonów. Oczywiście była na nią wściekła, a Christine, jak to Christine wybuchnęła takim śmiechem, że musieli zbierać ją z podłogi.

Uczeń Gryffindoru

Podniósł lekko brew.
- Tak E, D, A, G. - powiedział i dał jej bas. - graj jak chcesz, jak ci wygodnie.
Rzekł i spojrzał na gitare. Podwinął nogi na kanapie i zaczął nasłuchiwać co z tego wyjdzie.

Uczeń Hufflepuffu

Zerknęła na niego kiedy dostała gitarę.
- Mam Cię ! To jest E, A, D, G, a nie E, D, A, G! - krzyknęła dumna z siebie, że udało jej się nabrać Davida. Ułożyła wygodnie lewą rękę, a prawą dotykając gryfu. Zastanawiając się jak ułożyć palce wędrowała po różnych progach.
- Ale... Jak ja mam ułożyć palce ? Zwykle gram na takich, gdzie jest sześć strun, a nie cztery - popatrzyła na niego czując się nieco zdezorientowana.

Uczeń Gryffindoru

- Oż ty! - powiedział i połaskotał ją w szyje.
- Na basie nie gramy akordów. Układasz... - powiedział i zamilkł. - no po prostu. A nie wiem! Ja gram do piosenek... - zaczął. - Przyciskasz strunę i po prostu nią szarpiesz!
- Nie umiem tego wytłumaczyć, wybacz.

Uczeń Hufflepuffu

Czując łaskotanie w szyję zaśmiała się i nie mogąc wytrzymać cofnęła się w tył nie chcący uderzając w jakiegoś puchona. Wstała z kanapy przepraszając go. Gdy usiadła z powrotem spojrzała na Davida z poważną miną.
- To Twoja wina ! - zaśmiała się. Słysząc, że chłopak gubił się we własnych słowach w ciszy ułożyła palce na dość szerokim gryfie i zaczęła szarpać struny tak, jak u siebie przy klasycznym graniu, tyle, że bez dwóch strun. Zdziwiła się słysząc dość płynne i nieźle brzmiące dźwięki. Przymknęła na chwilę oczy ciągle zmieniając układ palców i szarpiąc strunami raz po raz.

Uczeń Gryffindoru

- No. To wszystko łapiesz. Jak widzisz, nie takie trudne. - powiedział i delikatnie wziął od niej gitarę.
- Ja już muszę się zbierać, mam nadzieję, że nie zraziłem cię do basu. - powiedział i mrugnął do niej po przyjacielsku.
Rzucił krótkie "cześć!" i wyszedł. Następny cel wędrówki, salon Gryfonów i dormitorium chłopaków.