Droga do Hogsmeade

Uczeń Slytherinu

- Na mnie nie licz - powiedział rozkładając ręce na boki. Nie miał żadnego pomysłu, a nawet jeśli jakieś chodziły mu po głowie, wolał je przemilczeć. Omijając kałuże które to nagromadziły się przez ostatnie przelotnie deszcze, szedł w stronę wioski. Jeszcze nie miał okazji opuszczać na dłużej zamku, podczas tegorocznych pierwszych, wiosennych dni. Fakt, że było nieco cieplej zdecydowanie mu odpowiadał. Właściwie lubił tą porę za pewną lekkość, która wydawała się wkradać wraz z tymi słabymi promienieniami słonecznymi do każdego z dni. Oczywiście zwiastowało to wszystko także lato. Może i szczerze nie znosił wakacyjnych upałów, ale przynajmniej mógł je spędzić w swoim mieście. No cóż, coś za coś. Westchnął cicho tym samym wyrywając się z tych rozmyślań i spoglądając przed siebie, rozważając jak wiele drogi im jeszcze pozostało.

Uczeń Slytherinu

Tym razem zdecydowała się na spacer do Hogsmeade. Przyszła wiosna, więc trzeba trochę rozruszać kości.
Juliette zawsze spełniała swoje kaprysy, tak więc było i tym razem. Zmieniła kolor włosów, by zmotywować się do większej metamorfozy.
Na jasną sukienkę do kolan miała narzuconą czarną kurteczkę.
Z nią nigdy nic nie wiadomo, więc możliwe, że jutro wszystko będzie już po staremu. A może nie?

Uczeń Slytherinu

Wracał z Hogsmeade po spotkaniu z tą dziwną gryfonką, która chciała mu pokazać, że go zna, nie odwiedził nawet Miodowego Królestwa. Poprawił torbę wiszącą na ramieniu i szedł przed siebie.
Podniósł głowę i patrzył przed siebie, musiał złapać głębszy oddech kiedy dziewczyną z naprzeciwka okazała się Juliette. Cóż, nie była do siebie podobna. To chyba przez to ubranie i coś nie tak było z jej włosami. Tylko nie wiedział co.
- Idziesz wyrwać jakiś dobry kąsek w wiosce. Na głównej drodze widziałem kilku puchonów - powiedział złośliwie, kiedy przechodził obok dziewczyny - A tak w ogóle witaj Jul.

Uczeń Slytherinu

- Dzięki za ostrzeżenie, teraz spokojnie się cofnę. - powiedziała, patrząc przed siebie. - Witaj, Javinek. - przywitała go, tym razem przenosząc wzrok na pobliski las. Dzisiaj naprawdę była w wyjątkowo dobrym humorze.

Uczeń Slytherinu

Javinek? Co to miało być? - jęknął w myślach. Przybrał tylko jak zawsze głupi wyraz twarzy i przystanął na chwilę.
- Już nie krępuj się tak. - zaśmiał się, wciąż myślał co zrobiła z włosami, bo na pewno wyglądała inaczej. A może to tylko przez tą idiotyczną sukienkę.
- Najwyżej umrzesz od zadawania się z nimi. Jakiś syf czy coś podobnego - machnął niedbale ręką.

Uczeń Slytherinu

Tym razem spojrzała na niego obojętnie.
- Nie krępuję się, a na pewno nie przed Tobą. - skwitowała, unosząc brew. - Prędzej umrę z powódek nerwicowych. I to nie przez puchonów, ale przez Ciebie.

Uczeń Slytherinu

Spojrzał na nią rozbawiony. Zastanawiał się jak naprawdę mogła zadawać się z nimi. Ale postanowił nie wgłębiać się w jej pokrętną psychikę.
- Więc nie zatrzymuje Cię dłużej. Jeszcze Ci ktoś sprzątnie sprzed nosa najlepsza 'kąski'. - zaśmiał się i powoli ruszył do zamku.

Uczeń Slytherinu

- Ciekawe kto.. - oparła ręce na biodrach. - Przecież jestem bezkonkurencyjna. - zadarła głowę. - Tak, schlebiam sobie. - dodała, uprzedzając go po czym obróciła głowę w stronę wioski, zastanawiając się nad czymś.

Uczeń Ravenclawu

Vivien szła przed siebie głowiąc się cóż "szalonego" jest w Hogsmeade. Wystarczy jej "szalony" świński łeb, czy coś takiego?
- Pomysłu mi uciekły- przyznała się swoim towarzyszom. Na drodze zobaczyła Juliette rozmawiającego z Javierem. Kiwnęła im głową lekko. Ledwo poznała dziewczynę. Z jej refleksem dopiero po paru chwilach zorientowała się, że zmieniła kolor włosów.
- Jaka zmiana Juliette- powiedział z uśmieszkiem, kiedy mijała dwójkę ślizgonów, patrząc na jej włosy.
- Tak lepiej- dodała po chwili.

Uczeń Slytherinu

Zaśmiał się cicho.
- Chciałabyś - mruknął i przeciągnął się, ziewnął szeroko. Zamknął oczy i wyciągając w górę ręce. Viv zauważył dopiero po chwili, a raczej usłyszał ją.
- O Viv, a już myślałem, że leżysz w Mungu. Z jakąś nieuleczalną chorobą - powiedział jakby był zawiedziony, że ją widzi. Głupi uśmiech wciąż miał przyczepiony do twarzy.

Uczeń Slytherinu

Szturchnęła go lekko w bok po czym spojrzała na Viv.
- Nie słuchaj go. - machnęła nonszalancko ręką. - Dziękuję. Czasem trzeba sobie pozwolić na małe kaprysy. - odpowiedziała na jej wzmiankę o włosach po czym spojrzała na towarzyszy Viv.

Uczeń Ravenclawu

Zatrzymała się na chwilę i zrobiła rozmarzony wyraz twarzy. Przymknęła oczy.
- Sama, leżę w Mungu, z chorobą zakaźną, nikt nie może mnie odwiedzać, nie widuję Ciebie- Otworzyła oczy i spojrzała na chłopaka, położyła rękę na czole.
- Ale cóż, już kończę te marzenia- dodała i oceniła wzrokiem Juliette. Zdecydowanie było jej lepiej.
- Dzięki swoim kaprysom wychodzisz lepiej, a ja wręcz przeciwnie- stwierdziła uśmiechając się lekko do dziewczyny. Ponownie zaczęła powoli iść. Jej towarzysze byli już trochę przed nią.

Uczeń Slytherinu

Spojrzała na Viv z nieznacznym uśmiechem na twarzy.
- Nie widziałam Twoich wcześniejszych metamorfoz. - powiedziała po chwili. - Tak, ta perspektywa w Mungu jest niezwykle kusząca. - dodała, odprowadzając ją wzrokiem.

Uczeń Slytherinu

Valentin nawet nie rozważał dokąd mogą się udać, właściwie było mu wszystko jedno, poza tym nie chciało mu się nad tym specjalnie głowić. Myśli krążyły mu wokół kilku innych spraw, które to ostatnio rozważał i które to głównie go zajmowały. Idąc tak, na drodze nieopodal dostrzegł jakiś ludzi, początkowo nawet nie poznał, iż była to Juliette. Wszak kiedy ostatnio ją widział, miała kruczoczarne włosy.
- Cześć - powiedział w końcu jedynie, spoglądając w jej kierunku, po czym przeniósł wzrok na budynki z wioski, których to na szczęście byli już coraz bliżej.

Dołączył: 17 Mar 2010 Posty: 34 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Merriwether zwolniła kroku i przyjrzała się uważnie nieznajomej dwójce. Na ustach miała swój charakterystyczny, szaleńczy uśmiech.
Zatrzymała wzrok na chłopaku, z którym kłóciła się Viv. Nie, nigdy wcześniej nie widziała, ale z tego co słyszała przed chwilą, nic nie straciła. Dlatego odwróciła wzrok, tak jak koneser, który odrzucił obraz.
Nic ją tu dłużej nie trzymało, ale zdecydowała się poczekać na towarzyszy. W końcu Vivien obiecała jej coś szalonego, a to zdecydowanie jej się podobało. Na tyle, by poczekać, mimo że należała do bardzo niecierpliwych osób. Miała ochotę zacząć obracać się wokół własnej osi, ale powstrzymała się. Nie, wcale nie jest wariatką. Wmawiała to sobie i nawet zaczęła wierzyć.
Kompletnie wyłączyła się z rozmowy.